بررسی اثر سمیت بافتی آمالگام و مینرال تری اکساید اگریگیت در محیط کشت رده سلولی فیبروبلاست موشی L929

در بسیاری از درمان های اندودنتیک از جمله جراحی های رتروفیل جهت تصحیح پرفوراسیون ها، از موادی استفاده می شود که در مجاورت نسج زنده قرار می گیرند و بنابراین بایستی دارای سازگاری بافتی و عدم سمیت سلولی باشند. این ویژگی ها باعث افزایش فرآیند ترمیم می گردند.از میان بسیاری از مواد معرفی شده، آمالگام سالیان زیادی مورد استفاده قرار گرفته است و دارای سمیت سلولی کمی بوده است. مینرال تری اکساید اگریگیت (MTA) ماده نسبتا جدیدی است که با خاصیت سازگاری نسجی بالا و تحریک روند سمنتوژنز معرفی گردیده است.هدف از این مطالعه مقایسه سمیت سلولی آمالگام و MTA بر روی محیط کشت ساول های فیبروبلاست L929توسط میکروسکوپ نوری بود.
در این مطالعه آزمایشگاهی ابتدا سلول های فیبروبلاست موشی L929 در فلاسک های cc50 کشت سلولی، کشت داده شدند و سپس رقتهای مختلف از آمالگام و MTA در حالت تازه مخلوط شده (Fresh) و سخت شده (Settled) به مدت 24، 48، 72 ساعت، 4 و 6 روز در محیط کشت (DMEM) و در مجاورت با سلول های L929 قرار گرفتند. سپس وضعیت سلول ها از نظر کیفی و مورفولوژی سلولی مورد ارزیابی قرار گرفتند.
در بررسی انجام شده برروی سلول های L929 توسط میکروسکوپ invert، آمالگام در حالت تازه مخلوط شده، اثر سیتوتاکسیسیتی متوسطی در غلظت Neat داشت و این اثر به صورت مهار پرولیفراسیون مشاهده شد، در حالیکه MTA در حالت تازه مخلوط شده اثر سیتوتاکسیسیتی بسیار کمی را نشان داد. این مواد در حالت سخت شده اثر سیتوتاکسیک نداشتند.
با توجه به ارزیابی کیفی انجام شده MTA نسبت به آمالگام سازگاری بافتی بیشتری داشت و می تواند در مجاورت بافت های همبند زنده استفاده گردد.