بررسی اثرات هیپرکلسترولمی بر پاسخهای آئورت جدا شده رت به گشادکننده ها و منقبض کننده های عروقی

آتراسکلروزیس، مهم ترین عامل در پیدایش هیپرکلسترولمی می باشد. مطالعات متعدد انسانی و حیوانی نشان داده است که در جریان آترواسکلروزیس پاسخ های عروقی به موادی مثل استیل کولین بطور قابل ملاحظه ای کاهش می یابد. فرضیه های متعددی در خصوص اختلال عملکرد عروق در جریان آترواسکلروزیس مطرح است اما مکانیسم های دخیل دقیقا مشخص نشده اند. بنابراین، بررسی اثرات هیپرکلسترولمی بر پارامترهای قلبی و عروقی (شامل فشارخون، ضربانات قلبی و پاسخ های عروقی به موادی چون استیل کولین) و مکانیسم های احتمالی آن در موش های نر هدف اصلی این مطالعه می باشد. جهت ایجاد هیپرکلسترولمی به رژیم غذایی رت ها کلسترول به میزان 2 درصد افزوده شده و به مدت 24 هفته با آن تغذیه گردیدند. خونگیری در شروع و در پایان دوره از طریق سینوس چشمی حیوانات (به میزان 1.5 میلی لیتر) انجام شد. فشارخون شریانی و سطح کلسترول در حیوانات تحت درمان با کلسترول در مقایسه با حیوانات کنترل بطور قابل ملاحظه ای افزایش و پاسخ به استیل کولین (در شرایط درون تنی) نیز بطور معنی داری کاهش یافته بود. در مطالعات برون تنی، پاسخ حلقه ای آئورت جدا شده از موش های مبتلا به هیپرکلسترولمی (در مقایسه با گروه کنترل) به فنیل افرین و استیل کولین به ترتیب افزایش و کاهش یافته بود. تزریق آمینوگوانیدین - مهار کننده سنتزنیتریک اکساید القایی- به رت ها (100 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم از وزن بدن بطور داخل صفاتی 2 ساعت قبل از بیهوشی) سبب بهبود پاسخ رت ها به استیل کولین گردید. همچنین مجاورت حلقه های آئورتی جدا شده از رت ها دچار هیپرکلسترولمی با آمینوگوانیدین نیز پاسخ به استیل کولین را افزایش داد. نتایج مطالعه حاضر نشان دهنده این است که در جریان هیپرکلسترولمی، فعال شدن مسیر ال آرژنین - نیتریک اکساید نقش مهمی در اختلافات عروقی داشته و مهار این مسیر می تواند سبب بهبودی پاسخ های عروقی به مواد گشاد کننده نظیر استیل کولین گردد.