مقایسه اثر سیکلوفم و دی مدروکسی پروژسترون استات تزریقی بر ساختمان رگ های آندومتر

شایع ترین علت قطع مصرف روش های طولانی اثر حاوی فقط پروژسترون مانند دی مدروکسی پروژسترون استات (DMPA) تزریقی، خونریزی های نامنظم قاعدگی به دنبال تغییرات موضعی در ساختمان رگ های آندومتر ذکر شده است. برای کاهش این مشکل روش های تزریقی مختلط مانند سیکلوفم که روش تزریقی یک ماهه حاوی DMPA و سیپرونات استرادیول است به متقاضیان پیشنهاد شد، اما این که تا چه اندازه روش هایی مانند سیکلوفم می توانند در کاهش خونریزی های نامنظم و یا کاهش تاثیر بر ساختمان رگ های آندومتر موفق باشند، هنوز معلوم نیست. این مطالعه با هدف مقایسه اثرات سیکلوفم و DMPA بر تراکم رگ های آندومتر، هیستولوژی آندومتر، الگوی خونریزی و تعداد روزهای خونریزی انجام گرفت.
موارد و در این کارآزمایی بالینی 68 زن سالم، با دوره منظم قاعدگی و مصرف روش های پیشگیری از بارداری تزریقی شرکت کردند. از هر زن، دو نمونه آندومتر، یکی قبل از اولین تزریق سیکلوفم یا DMPA، و دیگری 3 تا 6 ماه بعد از مصرف آنها با استفاده از پاپیل ساکشن کورت گرفته شد. سپس نمونه ها با استفاده از هماتوکسیلین ائوزین برای مطالعات هیستولوژیک و نیز با استفاده از روش های ایمونوهیستوشیمی و آنتی CD34 برای مشخص کردن مویرگ های آندومتر مورد رنگ آمیزی قرار گرفتند. کارت تقویم قاعدگی را هر زن به طور ماهیانه تکمیل می کرد. رگ های آندومتر توسط دو محقق به صورت بی خبر با بزرگ نمایی 400 شمرده و تراکم به میلیمتر مربع محاسبه می شد. تجزیه و تحلیل آماری با استفاده از نرم افزار SPSS ویرایش 11.5 و آزمون های تی، همبستگی پیرسون و تی مزدوج در سطح معنی دار 95 درصد انجام شد.
68 زن در دو گروه 30 و 38 نفره، که به ترتیب DMPA و سیکلوفم را به عنوان روش پیشگیری از بارداری پذیرفته بودند در این مطالعه شرکت کردند. تراکم رگ های آندومتر زنان قبل از تزریق 152± 5/mm2 بود که بعد از مصرف DMPA به 144 ±9.9/mm2 و بعد از مصرف سیکلوفم به 131± 12.8mm2، به طور معنی داری کاهش می یافت. اما مقایسه میانگین تراکم رگ های آندومتر در دو گروه تفاوت معنی داری را نشان نمی داد. تعداد روزهای خونریزی و لکه بینی در سه ماهه اول و دوم پس از مصرف DMPA به ترتیب 28 ±4.6 و 18± 4.4 روز بود که در مقایسه با مصرف کنندگان سیکلوفم که به ترتیب 4.6 ±25 و 4.2 ±16 روز بود، تفاوت معنی داری را نشان نمی داد. شایع ترین شکل خونریزی در مصرف کنندگان هر دو روش لکه بینی بود که در مصرف کنندگان DMPA، 5 ±14 روز و در مصرف کنندگان سیکلوفم 3.8± 12.2 روز بود که این تفاوت نیز معنی دار نبود. رگ های متسعی در نزدیکی سطح اپی تلیال آندومتر مصرف کنندگان DMPA مشاهده شد. شایع ترین نمای هیستولوژیک در مصرف کنندگان هر دو روش نمای آتروفیک آندومتر بود. ارتباط معنی داری بین تعداد روزهای خونریزی در سه ماه گذشته و تراکم رگ ها در هیچ یک از دو گروه وجود نداشت.
این مطالعه نشان داد که سیکلوفم و DMPA، هر دو، موجب کاهش تراکم رگ های آندومتر و آتروفیک شدن آندومتر و ایجاد خونریزی نامنظم می شوند که بیشتر به شکل لکه بینی است و تفاوت معنی داری با یکدیگر نشان نمی دهند. به نظر می رسد که برای ارتقای میزان پذیرش روش های تزریقی طولانی اثر تحقیقات بیشتری برای کاهش عوارض جانبی و خونریزی های نامنظم لازم است.