اثر بعضی پارامترهای فیزیکی و شیمیایی بر رشد باکتری آئروموناس و باکتری های هتروتروف (HPC) در شبکه توزیع آب آشامیدنی اصفهان

آئروموناس از جمله باکتری های بی هوازی اختیاری، گرم منفی، بدون اسپور و میله ای شکل و فرصت طلب است که می تواند باعث ایجاد عفونتهای سیستمیک، و زخم و اسهال در انسان شود. جمعیت نسبتا بالای میکروبی در شبکه های توزیع آب آشامیدنی نه تنها از لحاظ تاثیرگذاری بر سلامت مصرف کننده مورد توجه است، بلکه تشخیص باکتری شاخص کلیفرم را نیز با خطا مواجه می کند. در این تحقیق ارتباط رشد باکتری های هتروتروف و آئروموناس با پارامترهای pH، دما، کدورت، کلر آزاد باقیمانده و اکسیژن محلول سنجیده شد. به منظور شمارش باکتری های آئروموناس، برای اولین بار در کشور طبق دستورالعمل 1605 EPA (2001) از محیط کشت ADA-V در مرحله احتمالی و پس از قرار دادن در انکوباتور به مدت یک شب با محیط کشت نوترینت آگار از تست های اکسیداز، تخمیر تری هالوز و تست ایندول در مرحله تاییدی استفاده شد. برای شمارش باکتری های HPC، از محیط R2A استفاده شد و بقیه فاکتورها نیز طبق روش استاندارد اندازه گیری شدند. نتایج نشان داد که در دما و کدورت بالاتر و pH پایین تر میزان موارد مثبت باکتری های آئروموناس و HPC افزایش می یابد و با افزایش کلر آزاد باقیمانده و اکسیژن محلول موارد مثبت باکتری های آئروموناس و HPC کاهش می یابد و در مقادیر بالاتر از 0.2mg/L کلر باقیمانده آزاد هیچ گونه مورد مثبتی از آئروموناس مشاهده نشد.