بررسی اثرات سیتوتوکسیک پروتئین هیبرید نوترکیب StxA1-GM-CSF بر رده های مختلف سلولهای سرطانی دارای گیرنده GM - CSF

برنامه های جدیدی برای درمان سرطان مدنظر محققین بوده و یکی از این رویکردها، تحویل هدف دار مواد سمی به سلول های سرطانی می باشد. در ایمونوتوکسین ها از قسمت سیتوتوکسیک توکسین (دومین کاتالیتیک) باکتری یا گیاه و حذف قسمت اتصال دهنده و جایگزینی آن با یک لیگاند اختصاصی برای یک گیرنده سلولی استفاده می شود. در مطالعه قبلی یک ایمونوتوکسین جدید، شیگاتوکسین GM-CSF-، طراحی و در سیستم باکتریایی از طریق مهندسی ژنتیک بیان شد. در تحقیق حاضر فعالیت سیتوتوکسیک شیگاتوکسین GM-CSF- بر رده های مختلف سلول های سرطانی که گیرنده فاکتور محرک کلونی گرانولوسیت – ماکروفاژ (GM-CSF) را بیان می کنند مورد مطالعه قرار گرفت. به علاوه اثر آنتی بادی ضد گیرنده GM-CSF در مهار فعالیت سیتوتوکسیک شیگاتوکسین GM-CSF- بر رده های مختلف سلول های سرطانی دارای گیرنده مذکور ارزیابی شد.
مطالعه انجام شده از نوع تجربی بود. رده های مختلف سلول های سرطانی خونی و جامد که گیرنده فاکتور محرک کلونی گرانولوسیت – ماکروفاژ (GM-CSF) را بیان می کردند، در محیط کشت RPMI کشت داده شدند. سیتوتوکسیسیتی با استفاده از روش های رنگ سنجی تریپان بلو و MTT ارزیابی شد. اثر دراز مدت سیتوتوکسیسیتی با استفاده از سنجش کلونوژنیک برای رده های سلول های سرطانی جامد انجام شد. گیرنده GM-CSF با استفاده از آنتی بادی آنتی GM-CSF مهار شد.
در بین رده های سلولی تومورهای خون ساز، K562 و در بین رده های سلولی تومورهای جامد، LS174T بیشترین سیتوتوکسیسیتی را در غلظت 40ng/ml و در 24 ساعت نشان دادند.
PC-3، MCF-7 و DU145 بیشترین توکسیسیتی را در زمان 72 ساعت و در غلظت 160ng/ml نشان دادند. خنثی سازی StxA1-GM-CSF (Neutralization) با آنتی بادی GM-CSF منجر به از بین رفتن اثر توکسیسیتی شد.
پروتئین نوترکیب هیبرید جدید، شیگاتوکسین GM-CSF-، فعالیت بیولوژیک خود را حفظ نموده و بر رده های مختلف سلول های سرطانی که گیرنده فاکتور محرک کلونی گرانولوسیت – ماکروفاژ (GM-CSF-) را بیان می کردند به طور اختصاصی اثر سیتوتوکسیسیتی را اعمال می کند و می تواند به عنوان یک رویکرد جدید برای درمان سرطان در نظر گرفته شود.