ارزیابی روش های تولید آنتی بادی علیه گلبول های قرمز گوسفند جهت به کارگیری در سنجش فعالیت سیستم کمپلمان

در ارزیابی فعالیت سیستم کمپلمان و پی بردن به نقصان احتمالی در عملکرد این سیستم، غالبا از روش CH50 استفاده می شود. در این روش گلبول های قرمز گوسفند با آنتی بادی اختصاصی پوشانیده شده و قابلیت سیستم کمپلمان در تکمیل لیز این سلول ها، مورد ارزیابی قرار می گیرد.
در این مطالعه، به دلیل نیاز به آنتی بادی اختصاصی گلبول های قرمز گوسفند (SRBC) برای انجام آزمایش CH50، اقدام به تولید آنتی بادی پلی کلونال ویژه SRBC در حیوان خرگوش گردید و آنتی بادی های تولید شده آمبوسپتور به روش های مختلف مورد ارزیابی قرار گرفتند.
این مطالعه از نوع تجربی (experimental) بود. برای انجام این پژوهش، تزریق گلبول کامل گوسفند یا آنتی ژن های غشایی آن با چند الگوی متفاوت به حیوان خرگوش صورت گرفت. آنتی بادی به دست آمده، با استفاده از سرم پولد نرمال به عنوان منبع کمپلمان فعال (مربوط به حداقل 15 نفر از اهدا کنندگان خون) در روش CH50 بررسی و در نهایت مقدار جذب نوری (OD) مربوط به میزان لیز گلبول ها در روش های مختلف با یکدیگر مقایسه شد. در نهایت آنالیز داده ها و مقایسه میانگین مقادیر OD541 در آزمایش CH50 با استفاده از آزمون (One-Sample) t انجام گرفت.
تزریق گلبول کامل گوسفند به حیوان خرگوش به دفعات متعدد با هر یک از الگوهای تزریقی و به طریق داخل صفاقی و یا وریدی، منجر به تشکیل تیتر مطلوبی از آنتی بادی در این حیوان شده، اما سبب مرگ زود هنگام آن به علت شوک آنافیلاکتیک نیز می گردد. در حالی که استفاده از سلول های سونیکه شده و یا حرارت دیده در این راستا، منجر به تولید آنتی سرم هایی می گردد که ضمن داشتن ویژگی مطلوب،بقای حیوان های مورد نظر را تهدید نمی نماید.
تولید آنتی بادی پلی کلونال بر علیه SRBC با استفاده از روش های مختلف، میسر می باشد. با این حال این مطالعه نشان می دهد، چنانچه آنتی ژن های غشایی گلبول قرمز با روش سونیکاسیون و یا آنتی ژن های مقاوم به حرارت گلبول قرمز (Forssman) با به کارگیری حرارت 103 درجه سانتی گراد به دست آمده و جهت تزریق و مصون سازی حیوان مورد استفاده قرار گیرند، می توان بدون به مخاطره انداختن بقای حیوان، اقدام به تولید آنتی سرم با تیتر مطلوب نمود.