بررسی بالینی علائم چشمی بیماران مبتلا به بیماری گریوز

بیماری گریوز یکی از مراحل خود ایمنی است که با یکی از سه علامت پرکاری تیرویید با گواتر منتشر، افتالموپاتی یا درموپاتی مشخص می شود و به طور معمول با پرکاری تیرویید همراه است، اگر چه ممکن است تیروئید در ظاهر طبیعی باشد.
مطالعه با هدف تعیین ضایعه های چشمی در بیماران مبتلا به گریوز انجام شد.
در این مطالعه مقطعی از بهمن ماه 1380 تا مرداد 1381 در دانشگاه علوم پزشکی یزد انجام شد، 95 بیمار مبتلا به گریوز بررسی شدند. علایم و نشانه های چشمی بیماران که مورد معاینه قرار گرفته بودند در پرسش نامه ثبت شد. یافته ها با استفاده از نرم‎افزار SPSS و آزمون های آماری فیشر، مجذور کای و آنالیز واریانس تجزیه و تحلیل شدند.
%62 بیماران را زنان و %38 را مردان تشکیل می دادند. افزایش فشار داخل چشم و ورم ملتحمه در جنس مذکر به طور معنی داری بیش تر از مونث بود. شیوع افتالموپاتی در جامعه مورد بررسی %60 و شایع ترین علایم چشمی بیرون زدگی کره چشم و عقب کشیدگی پلک ها بود. ضایعه های چشمی در گروه سنی 50 تا70 سال بیش از سایر سنین بود. احتقان و ورم ملتحمه، ادم اطراف حدقه، تحریک قرنیه ناشی از خشکی چشم، ضعف همگرایی، دوبینی و بیرون زدگی کره چشم با سن رابطه معنی دار داشت و با افزایش سن فراوانی این علایم افزایش می یافت. شایع ترین شکایت بیماران در اولین مراجعه علایم غیرچشمی و تنها در %15 بیماران مشکل چشمی بود. عقب کشیدگی پلک با افزایش طول مدت بیماری کاهش می یافت، در حالی که بزرگی عضلات خارج چشمی، ورم و احتقان ملتحمه با افزایش طول مدت بیماری افزایش می یافت.
افتالموپاتی گریوز در مردان شایع تر است و مهم ترین علایم آن بیرون زدگی کره چشم و عقب کشیدگی پلک ها است.