جایگاه رهیافتهای ترویجی در توسعه کشاورزی پایدار ایران

تروج کشاورزی به طور کلی شامل نظام آموزشی غیررسمی است که ارباب رجوع آن را عمدتا مردم روستای با اشتغال اولیه کشاروزی تشکیل می دهند. رهیافتهای تروجی شکل و فرم کار و جوهر یک نظام ترویج است و نظام به کمک آنها انواعی از پیامها را تهیه می کند و به مردم می رساند.
در این تحقیق مهمترین رهیافتهای ترویج، که در مناطق مختلف جهان و در ایران کم و بیش به کار گرفته شده و سپس از دیدگاه متخصصان تروج کشور میزان کاربرد هر رهیافت در وزارتخانه های کشاورزی سابق، جهاد سازندگی سابق و جهاد کشاروزی کنونی به منظور تحقق توسعه پایدار کشاورزی مورد مطالعه و سنجش گرفته است.
رهیافتهای مورد استفاده در وزارت کشاورزی به ترتیب عبارتند از رهیافت متعارف ترویج، تخصصی کالا، دگرگونی فنی و پروژه ای و در وزارت جهاد سازندگی شامل رهیافت مشارکتی، متعارف ترویج و توسعه جامع روستایی بوده است. همچنین در خصوص رهیافتهای ترویجی مناسب برای استفاده در وزارت جهاد کشاروزی به ترتیب رهیافتهای مشارکتی، تحقیق و تروج در نظام های زراعی و توسعه جامع روستایی پیشنهاد شده است. از ویژگی های مهم پژوهش حاضر می توان به جامعیت آن از لحاظ ابعاد موضوعی و نگرش گذشته نگر و جهت گیری مطلوب برای آینده به منظور تحقق توسعه پایدار کشاورزی و روستایی اشاره کرد.