یک روش جدید برای بهینه سازی PDFC

برای تست کامل مدارات حداقل جفت الگوهای تست استفاده می شوند. انتخاب بهینه تعداد جفت الگوی تست می تواند باعث افزایش PDFC یا پوشش خطای تاخیر مسیر شود. حصول بهترین پوشش خطای تاخیر مسیر نشاندهنده انتخاب مناسب جفت الگوهای تست می باشد. به منظور کاهش تعداد جفت الگوهای تست می بایست تعداد مسیرهای مناسب که بتواند کل مدار را پوشش دهد، کاهش داد.
روش های موجود بهینه سازی پوشش خطای تاخیر مشیر هر یک بگونه ای تعداد مسیرهای مناسب را کاهش می دهند. اما در بعضی مدارات روش های مختلف ارایه شده برای کاهش مسیرها ممکن است به درستی انجام نشود و گاهی مسیرهای ضروری برای تست حذف شوند و یا مسیرهای غیر ضروری برای تست حذف نشوند.
در این مقاله روشی برای انتخاب مسیرهای مناسب ارایه شده است که با حذف بهینه مسیرهای غیر ضروری از بروز خطاهای فوق چشمگیری می کاهد. در این روش هر مسیر به شرطی انتخاب می شود که دارای حداقل یک: قطعه دوتایی «(»یا قطعه سه تایی«یا بیشتر) باشد که قبلا در مسیر دیگری تست نشده باشد.
چند مدار نمونه ISCA89 به این روش تست شده است. به منظور کاهش پیچیدگی در اجرای تست، هر مسیر به شرطی انتخاب می شود که دارای حداقل یک»قطعه دوتایی«باشد که قبلا در مسیر دیگری تست نشده باشد.