رابطه راهبردهای مقابله ای با ویژگی های فردی و شدت افسردگی در بیماران مبتلا به افسردگی اساسی

رویدادهای استرس آمیز زندگی قوی ترین عامل پیش بینی کننده شروع افسردگی هستند. به همین علت در سال های اخیر به نقش راهبردهای مقابله ای در رویدادهای استرس آمیز زندگی توجه زیادی معطوف شده است. این مطالعه به بررسی رابطه راهبردهای مقابله ای با ویژگی های فردی و شدت افسردگی در بیماران مبتلا به افسردگی اساسی می پردازد.
پژوهش حاضر یک مطالعه توصیفی تحلیلی است. در این پژوهش یک صد بیمار (43 مرد و 57 زن) از بین بیماران مراجعه کننده به درمانگاه روانپزشکی بیمارستان رازی تبریز که بر پایه ملاک های متن بازنگری شده چهارمین ویراست راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی (DM-IV-TR) در طی مصاحبه بالینی مبتلا به افسردگی اساسی بودند انتخاب شده و توسط پرسشنامه راهبردهای مقابله ای فولکمن – لازروس مورد آزمون قرار گرفتند. داده ها با نرم افزار آماری SPSS ویرایش یازدهم مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.
یافته نشان داد که بین جنسیت، سطح تحصیلات، وضعیت شغلی، و شدت افسردگی با بیشتر راهبردهای مقابله ای ارتباط معنی داری وجود داشت (P<0.05). بین سن و راهبردهای مقابله ای به جز خویشتن داری رابطه معنی داری به دست نیامد.
ویژگی های فردی و شدت افسردگی در نحوه به کارگیری راهبردهای مقابله ای در بیماران افسرده موثر است. به این صورت که مردان، افراد با تحصیلات بالاتر، افراد شاغل، و بیماران با افسردگی خفیف نسبت به سایر افراد مورد مطالعه بیشتر از راهبردهای مقابله ای موثرتر نظیر مقابله رویاروگر، خویشتن داری، حل مدبرانه مساله، و جستجوی حمایت اجتماعی استفاده کردند. آنها همچنین کمتر راهبردهای مقابله ای ناسازگارانه مانند تفکر آرزومندانه، گریز اجتناب، و خود سرزنشگری را به کار بردند.