بررسی میزان توافق مصاحبه بالینی در تشخیص اختلالات خلقی با آزمون شخصیتی چند وجهی مینه سوتا (فرم کوتاه)

یکی از موضوعات مهم در اندازه گیری روانشناختی، یافتن ابزارهای مستقل و دارای نتایج یکسان برای ارزیابی یک ساختار است. این پژوهش با هدف بررسی میزان توافق نتایج حاصله از دو روش مصاحبه بالینی مطابق DSM-IV-TR با آزمون MMRI (فرم کوتاه) در تشخیص اختلالات خلقی می باشد.
بیماران بستری و سرپایی مراجعه کننده به بیمارستان رازی تبریز با مشخصه اختلال خلقی انتخاب و طی دو مرحله به کمک مصاحبه بالینی و آزمون (Minnesota multiphasic personality Inventory (short from), MMPI) (فرم کوتاه) مورد ارزیابی قرار گرفتند. سپس به کمک نرم افزار SPSS شاخص های عملکرد تشخیصی MMPI، ضریب کاپا، عدد P و قدرت تشخیصی مثبت و منفی، برای تعیین میزان توافق روش های یاد شده محاسبه گردید.
میزان توافق دو ابزار به کار گرفته شده (آزمون MMPI و مصاحبه بالینی) برای اختلال دو قطبی 0.2 و برای اختلال یک قطبی 0.4 می باشد.
نتایج به دست آمده همگرایی ضعیفی بین آزمون MMPI و تشخیص بالینی نشان داد و ویژگی بالا این آ‍زمون نسبت به حساسیت پایین، کاربرد آن را در رد اختلال روانپزشکی خلقی (تایید عدم وجود بیماری خلقی) نسبت به تایید تشخیص آن (تایید وجود بیماری خلقی) می رساند. تبیین های گوناگونی برای علت بالا نبودن همگرایی روش های ارزیابی فوق مطرح می شود که در آن میان نارسایی در ابراز علایم و ملاک های تشخیصی و مشکلات مربوط به حساسیت پایین مقیاس های ارزیابی در آزمون MMPI فرم کوتاه چشمگیرتر می باشد.