مقایسه فراساختار تکوین کاردیومیوسیتهای مشتق از بن یاخته های جنینی موش با کاردیومیوسیتهای طبیعی

بیولوژی سلولهای بنیادی موضوع بسیاری از مطالعات اخیر می باشد. بن یاخته های جنینی که از توده سلولی داخلی بلاستوسیست به دست می آیند به خاطر توانایی اشان در خودبازسازی و چند ظرفیتی بودن ابزاری قدرتمند در طب پیوند آینده و بیولوژی تکوینی می باشند. در این مطالعه فراساختار کاردیومیوسیت های مشتق از بن یاخته های جنینی در طی روند تکامل آنها با حالت طبیعی مقایسه گردید.

این مطالعه از نوع بنیادی – کاربردی است. با تشکیل اجسام شبه جنینی (روز صفر) از بن یاخته های جنینی موشی رویان B1 و تمایز خود به خودآنها کاردیومیوسیتها تهیه شدند. کاردیومیوسیتهای دارای ضربان در روزهای 6, 3+7, 7+7, 14+7 و 21+7 برداشته شده و جهت مطالعات ایمونوسیتوشیمی و فراساختاری پردازش شدند. کاردیومیوسیتهای جنینی و نوزادی طبیعی ازقلب جنین های موش نژادNMRI 5/16 روزه و نوزاد 2 و 8 روزه نیز گرفته شد تا امکان بررسی مقایسه ای فراهم گردد.

کاردیومیوسیتهای ابتدایی دستجات میوفیبریلی را به صورت پراکنده و نامنظم با میوفیبریلهای کم و بیش موازی نشان دادند و دارای صفحات بینابینی در حال تکامل بودند. به تدریج دستجات میوفیبریلی نظم بیشتری یافتند و به صورت سارکومرهای مشخص ظاهر شدند. خطوط تیره Z پررنگ تر، میوفیبریلها منظم تر و ارگانلهای داخل سلولی تمایز یافته تر شدند. در روز 14+7 باندهای A و I قابل تشخیص شدند. در روز 21+7 علاوه بر صفحات بینابینی، باندهای A، I، H، خط M، لوله های T و شبکه سارکوپلاسمی نیز در سلولها دیده شد. در کاردیومیوسیتهای جنینی ونوزاد دو روزه موشی باند H و خط M قابل تشخیص نبودند. اما در کاردیومیوسیتهای نوزاد هشت روزه باند H و خط M مشاهد شد.

مطالعات ایمونوسیتوشیمی و فراساختمانی کاردیومیوسیتهای تمایز یافته نشان داد که بن یاخته های جنینی قادرند به کاردیومیوسیتهای با خواص عملکردی و فراساختاری عضلات قلبی تمایز یابند، و هرچه طول دوره کشت بیشترمی شود، کاردیومیوسیتها تکوین یافته تر می شوند.