شیوع اختلال شنوایی در نوزادان بستری در بخش مراقبت های ویژه نوزادان

عوامل پر خطر از جمله آسفکسی، مننژیت، نوع زایمان و غیره موجب کاهش شنوایی در نوزادان و متعاقب آن تاخیر در رشد گفتار و زبان، مشکلات عاطفی و تحصیلی می باشد. هدف از این پژوهش بررسی شیوع کاهش شنوایی در نوزادان بستری در بخش مراقبت های ویژه (NICU) و تعیین ارتباط آن با عوامل پر خطر بوده است.
مطالعه مقطعی حاضر روی 234 نوزاد بستری در NICU بیمارستانهای امام رضا و قائم مشهد در تابستان 82 انجام شد. اطلاعات بر اساس پرونده های پزشکی و پرسش از والدین جمع آوری شد. آزمون گسیل های صوتی گوش برای همه نوزادان انجام شد. در مواردی که پاسخ گسیلهای صوتی گوش مشکوک به نظر می رسید آزمون مجدد به عمل آمد و در صورت لزوم در مرحله دوم ادیومتری پاسخ های برانگیخته شنوایی ساقه مغز نیز انجام شد. سر انجام یافته ها تحت آنالیز آماری قرار گرفت.
11 بیمار (4.7%) دچار کاهش شنوایی بودند (شامل 9 پسر و 2 دختر) به صورت: یک نفر کاهش شنوایی ملایم، 2 نفر ملایم تا متوسط، 2 نفر متوسط تا شدید و یک نفر شدید تا عمیق، یک نفر غیر قابل تعیین (به علت عدم همکاری خانواده) و 4 نفر نوروپاتی شنوایی، کاهش شنوایی در گروه با آپگار دقیقه پنج 5 شیوع بیشتری داشت (18%) و اختلاف آماری معنی دار با گروه با آپگار دقیقه پنج >5 نشان می داد. همچنین کاهش شنوایی در گروه دچار یرقان نیازمند تعویض خون، کاهش بیشتری نشان داد (22.7%) که اختلاف آماری آن با گروه بدون یرقان معنی دار بود. سایر عوامل پرخطر شناخته شده در این مطالعه اختلاف آماری معنی داری نشان ندادند.
در این بررسی مشخص شد که شیوع کاهش شنوایی در نوزادان بستری در NICU بالاتر از جمعیت عادی است و این کاهش شنوایی در آپگار دقیقه پنج? 5 و بیماران مبتلا به یرقان نیازمند تعویض خون اختلاف آماری معنی داری با گروه با آپگار دقیقه پنج 5? و بیماران بدون یرقان دارد و لازم است برنامه غربالگری جامعی برای تشخیص به موقع و مداخله درمانی در این گروه مد نظر قرار گیرد.