نشانگرهای گفتمان در زبان فارسی و انگلیسی

نشانگرهای گفتمان عناصر زنجیره ای مرتبطی هستند که واحدهای گفتار را طبقه بندی می کنند. این عناصر مربوط به یک زبان خاص نمی شوند. نشانگرهای گفتمان با کاربردهای گوناگون در حفظ انسجام پاره گفتارها موثر هستند ودر صورت حذف و عدم جایگزینی عبارت مناسب، در انتقال پیام خلل ایجاد می شود. از اینرو وجود نشانگرهای گفتمان از ضروریات زبانی است که هر گویشور ناخودآگاه به آن واقف است. روش تحقیق به صورت توصیفی است و از طریق گردآوری پیکره های زبانی صورت می گیرد. هدف از این تحقیق معرفی وتعریف نشانگرگفتمان و طبقه بندی انواع و کاربرد آن در زبان های فارسی و انگلیسی است. مهمترین نشانگرهای گفتمان در زبان انگلیسی عبارتند از:right، well، oh، I see، mhm..ودر فارسی عبارتند از: خب، آهان، راستی...
مهمترین کاربرد نشانگرها در این دو زبان عبارت است از:تغییر موضوع، شفاف سازی، نشان دادن احساسات، فعال کننده، تحریک برای ادامه سخن، گریز از ادامه سخن و غیره.