بررسی اثر کرم آزادکننده نیتریک اکساید بر ضایعه های جلدی لیشمانیوز در مدل حیوانی

سالک یکی از بیماری های بومی و شایع مناطقی از ایران است. درمان این بیماری با استفاده از روش های شیمیایی، فیزیکی یا به طور توام صورت می گیرد. نیتریک اکساید دارای آثار ایمونولوژیک درون سلولی است و تولید آن در بهبود زخم لیشمانیایی در حیوان و انسان نقش به سزایی دارد. در این تحقیق اثر درمانی ترکیب هایی که در پایه کرم قادر به آزاد کردن نیتریک اکساید هستند بر ضایعه های جلدی ناشی از لیشمانیا ماژور در مدل حیوانی مورد بررسی قرار گرفته است.
روش اجرا: موش های خالص نژاد Balb/c با تزریق زیر جلدی انگل لیشمانیا، در قاعده دم عفونی و پس از ظهور زخم به سه گروه- شاهد بدون درمان، دارونما و تجربی- تقسیم شدند. موش های گروه دارونما و تجربی روزی یک بار به مدت 30 روز با کرم مربوط به صورت موضعی تحت درمان قرار گرفتند. اندازه زخم ها در روزهای 0، 5، 10، 15، 20، 25 و 30 اندازه گیری شد. یافته ها با استفاده از آزمون آنالیز واریانس یک طرفه و دانکن با قبول مرز معنی داری 0.05 P<مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
در روزهای 15، 20، 25 و 30 میانگین اندازه زخم در گروه دریافت کننده ی کرم حاوی نیتریک اکساید نسبت به دو گروه دیگر کمتر بود (p<0.05).
داروهای آزاد کننده ی موضعی نیتریک اکساید می توانند در درمان لیشمانیوز موثر باشند