بررسی پارامترهای مؤثر بر افزایش راندمان زوال طبیعی سیانور در خاک

زوال طبیعی سیانور یکی از قدیمی ترین روش هایی است که برای تصفیه سیانور موجود در فاضلاب صنایعی همچون صنایع آبکاری و معادن طلا و نقره استفاده شده است. مهم ترین مکانیسم موثر بر زوال طبیعی سیانور، فراریت (تبخیر) است که پارامترهایی همچون سطح تماس با هوا، تخلخل و رطوبت خاک، غلظت اولیه و شرایط جوی روی آن اثر می گذارند. هدف از این تحقیق، مطالعه روی میزان اثر آن دسته از پارامترهای موثر در امر زوال طبیعی سیانور در خاک است که بتوان آنها را به راحتی در طراحی یا بهره برداری برکه های باطله برای رسیدن به شرایط بهینه تغییر داد. آزمایشهای این تحقیق، به صورت طرح آماری فاکتوریل کاملا تصادفی اسپلیت در زمان با به کارگیری چهار متغیر زمان، نسبت سطح به عمق، عملیات خاک ورزی و غلظت آلودگی اولیه سیانور صورت گرفت. با در نظر گرفتن سه سطح برای متغیر نسبت سطح به عمق، دو سطح برای خاک ورزی، دو میزان برای غلظت آلودگی اولیه، و با سه تکرار، تعداد سی و شش پایلوت احداث و غلظت سیانور خاک در آنها در چهار مرحله زمانی اندازه گیری شد. تحلیل آماری آنالیز واریانس داده های جمع آوری شده بر غلظت سیانور خاک نشان داد که زمان، بیشترین تاثیر را نسبت به دیگر متغیرها بر کاهش غلظت سیانور خاک دارد. انجام عمل خاک ورزی و نیز افزایش میزان آلودگی اولیه، هر دو باعث افزایش راندمان حذف سیانور خاک شدند. برای یک حجم مشخص خاک آلوده به سیانور، با افزایش نسبت سطح به عمق، میزان غلظت سیانور باقیمانده در خاک سریع تر کاهش یافت. از تحلیل رگرسیون داده های این تحقیق، مدلی به دست آمد که می توان آن را برای پیش بینی غلظت سیانور خاک نسبت به متغیرهای زمان، غلظت آلودگی اولیه و نسبت سطح به عمق، به کار برد.