پسوریازیس و آلودگی به مالاسزیا

پسوریازیس یک اختلال پرولیفراتیو مزمن است که تا کنون پاتوژنز دقیق آن مشخص نشده است، ولی تداخل عوامل ژنتیکی و محیطی در ایجاد آن دخیل دانسته شده است. چندین گزارش مخمر لیپوفیل مالاسزیا را با ایجاد ضایعات پوستی بیماری پسوریازیس مرتبط دانسته اند، ولی هنوز نقش قطعی آن مشخص نشده است. این پژوهش با هدف بررسی رابطه بین آلودگی به مالاسزیا و بیماری پسوریازیس انجام شده است.
این مطالعه مورد- شاهدی در بیماران پسوریازیسی در سال 1383-84 در بیمارستان امام رضا (ع) انجام شده است. از 50 بیمار پسوریازیسی و 50 نفر فرد سالم نمونه برداری پوستی جهت بررسی از نظر وجود آلودگی به مالاسزیا به عمل آمد و اطلاعات حاصله با استفاده از پرسشنامه ها جمع آوری و سپس وارد رایانه شدند و با کمک نرم افزار آماری SPSS و آزمون های آماری X2 و من ویتنی تجزیه و تحلیل شدند.
بین آلودگی به مالاسزیا در پوست سر افراد پسوریازیسی و افراد سالم تفاوتی وجود نداشت. آلودگی به مالاسزیا در پوست سر افراد پسوریازیسی دارای درگیری اسکالپ نسبت به افراد پسوریازیسی بدون درگیری اسکالپ بیشتر بود ولی رابطه معنی دار نبود. بین زمان بیماری پسوریازیس و آلودگی پوست سر به مالاسزیا رابطه معکوس و معنی داری بدست آمد (p=0.04). آلودگی به مالاسزیا در بدن افراد پسوریازیسی نسبت به افراد سالم کمتر بود.
به نظر می رسد مالاسزیا در القای مکانیسم های ایمنی شروع کننده پسوریازیس پوست سر نقش آغاز کننده داشته باشد ولی با گذشت زمان و ایجاد پلاکهای خشک و هیپرکراتوتیک، محیط برای مالاسزیا نامناسب می شود و در نتیجه از جمعیت مالاسزیا با زمان بیماری کاسته می شود.