مقایسه اثرات تزریق داخل صفاقی بتامتازون طویل الاثر دگزامتازون و بتامتازون فسفات در جلوگیری از چسبندگی های داخل شکمی پس از اعمال جراحی شکم و لگن در رت

چسبندگی و تشکیل باندهای چسبنده یکی از عوارض مهم پس از اعمال جراحی شکم و لگن می باشد که جراحان با آن درگیرند. شایعترین علت انسداد روده ای را در دنیای غرب چسبندگی تشکل می دهد بطوری که علت قریب به 3/1 تمام موارد انسدادهای روده ای چسبندگی می باشد. همچنین علت اصلی بیش از 10 % موارد ناباروری در زنان، تشکیل همین چسبندگی ها است. روش های زیادی علیه تشکیل چسبندگی ها پس از اعمال جراحی شکم و لگن تحت بررسی می باشد که قسمت عمده آنها بر روی داروهای ضدالتهابی متمرکز است. در این مطالعه نیز اثر داروهای گلوکوکورتیکوئید در تزریق داخل صفاقی برای کاهش تشکیل چسبندگی های داخل صفاقی مورد بررسی قرار گرفت. چهل موش (rat) ماده در 4 گروه 10 تایی بصورت تصادفی تقسیم شدند. پس از بیهوشی (با استفاده از mg 50 کتامین بصورت تزریق داخل صفاقی) برشی طولی 2 سانتی متری در خط وسط ایجاد شد. شاخ رحم نمایان شد و پس از ایجاد خراش بین دو شاخ رحم mg 10 پودر تالک روی محل خراش ریخته شد. موشها به 4 گروه (D،C،B،A) تقسیم شدند. سپس در گروه A، cc 1 نرمال سالین قابل تزریق بعنوان دارونما، در گروه B، mg/kg /1 آمپول بتامتازون فسفات، در گروه C، mg/kg /1 آمپول دگزامتازون و در گروه D، mg/kg /1 آمپول بتامتازون طویل الاثر تزریق شد. سپس شکم موشها دوخته شد و 4 هفته بعد جهت بررسی چسبندگی ها لاپاراتومی تجسسی (در کنار خط برش قبلی) انجام شد. چسبندگی ها بروش Modified Swolin ارزیابی گردید. داده ها مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفتند. در مقایسه چهار گروه اختلاف معنی داری در کاهش میزان چسبندگی ها وجود داشت(04/0= P). در مقایسه بین گروه های دارویی با گروه کنترل، عمده تفاوت مربوط به بتامتازون LA بود بطوری که تفاوت معنی داری را در کاهش درجه چسبندگی نشان داد(007/0= P). تفاوت معنی داری در تعداد نقاط چسبنده، ضخامت چسبندگی و قدرت چسبندگی بین گروه بتامتازون LA و گروه کنترل مشاهده شد. در نتیجه بر خلاف مطالعات قبلی که موثربودن بتامتازون ساده و دگزامتازون بصورت دوزهای متعدد خوراکی یا تزریق عضلانی را نیز گزارش کرده بودند، در این مطالعه فقط اثر بتامتازون طولانی اثر در تزریق داخل صفاقی اثبات گردید.