بررسی شیوع کودک آزاری در دبیرستان های شهر بم در سال تحصیلی 1382

امروزه غفلت و سو رفتار نسبت به کودکان از مشکلات اصلی این گروه و خانواده ها می باشد. منظور از کودک آزاری، آسیب روحی، جسمی، جنسی و بی توجهی نسبت به فرد زیر 18 سال توسط شخصی که مسوولیت سلامت و آسایش وی را بر عهده دارد، می باشد. این پژوهش به منظور تعیین شیوع برخی از اشکال سو رفتار (جسمی، عاطفی و غفلت) در دانش آموزان دوره دبیرستان شهر بم انجام شد.
562 دانش آموز به روش نمونه گیری چند مرحله ای انتخاب و داده ها به وسیله پرسش نامه جمع آوری گردید.
نتایج نشان داد که 20.02% از آزمودنی ها آزار جسمی، 24.59% غفلت و 33.61% آزار عاطفی را تجربه کرده بودند. همچنین آزار جسمی در دانش آموزان دارای مادران خانه دار، پدران معتاد و در خانواده های با سابقه طلاق به طور معنی داری بیشتر از سایر گروه ها بود (P<0.05). دانش آموزان دارای مادران با تحصیلات غفلت و آزمودنی های دارای والدین با همین سطح تحصیلات، آزار عاطفی و جسمی کمتری را گزارش کرده بودند (P<0.05). همچنین عاملین آزار را در حیطه آزار جسمی و غفلت بیشتر پدران و در حیطه عاطفی بیشتر مادران تشکیل می دادند.
با توجه به یافته های این پژوهش می توان ویژگی های مشترک خانواده های آزار دهنده را در اختیار مراکز بهداشت روانی قرار داده تا از آن در مشاوره با خانواده ها و آموزش به والدین در زمینه شناخت نیازهای کودکان در تمام سنین و برقراری ارتباط صحیح با آنها، استفاده نمایند.