تعیین ترکیبات شیمیایی و ضرایب هضمی نی با روش های in vitro و in vivo در استان خوزستان

این تحقیق به منظور تعیین ارزش غذایی نی انجام گردید. بدین منظورنمونه های نی را از تالاب های هویزه، شادگان و الهایی در سه مرحله زمانی با فاصله یک ماه جمع آوری شده و قابلیت هضم ماده خشک و ماده آلی با استفاده از شیرابه شکمبه گاومیش به روش in vitro تعیین گردید و نتایج بدست آمده در قالب طرح کاملا تصادفی در سه تیمار (سه مرحله زمانی برداشت) و سه تکرار (محل نمونه برداری) تجزیه و تحلیل آماری شدند. به منظور تعیین ارزش غذایی به روش in vivo از تعداد 3 راس گاومیش نر اخته شده استفاده گردید. تغذیه دام ها به صورت اختیاری انجام شد و با استفاده از باکس و روش جمع آوری کل مدفوع قابلیت هضم مواد مغذی مختلف، (TDN) و قابلیت هضم انرژی تعیین گردید. میانگین پروتئین خام، عصاره اتری، الیاف خام، عصاره عاری از ازت، ماده آلی، خاکستر، کلسیم و فسفر نمونه های نی جمع آوری شده از سه تالاب به ترتیب5 / 10(CP)، و 7 / 1(Ee)،و62 / 32(CF)،و96 / 42(NFE)،و2 / 13(Ash)،و8 / 86(OM)،و47 / 0(Ca)،و36 / 0(P) درصد بود. میانگین ضرایب هضم به روش in vivo برای ماده خشک، ماده آلی، پروتئین خام، عصاره اتری، الیاف خام، عصاره عاری از ازت به ترتیب 36 / 41(DM)،و68 / 43 (OM)،و4 / 49 (CP)،و 63 / 33 (Ee)،و45 / 51 (CF)،و43 / 38 (NFE) درصد و مجموع مواد مغذی قابل هضم 5 / 39 درصد و انرژی قابل هضم 89 / 1 مگاکالری در کیلوگرم بود. میانگین ضریب هضم به روش in vitro برای ماده خشک در سه مرحله زمانی در تالاب هویزه به ترتیب 53 / 40، 84 / 33 و 27 / 29 درصد و تالاب شادگان به ترتیب 05 / 31، 07 / 35، 7 / 20 و تالاب الهایی 62 / 37، 56 / 32، 47 / 33 و ضریب هضم ماده آلی در تالاب هویزه به ترتیب 89 / 42، 59 / 32، 28 / 30 و تالاب شادگان به ترتیب 32 / 32، 23 / 35، 26 / 19 و تالاب الهایی شامل 7 / 42، 28 / 33 و 99 / 34 درصد بدست آمد.