تاثیر سطوح متفاوت انرژی و پروتئین قابل متابولیسم برکمیت و کیفیت الیاف کشمیر بزغاله های نر رائینی

این تحقیق به منظور تعیین اثر انرژی و پروتئین قابل متابولیسم بر خصوصیات الیاف بزغاله های نر رائینی با وزن زنده 5 / 2 ± 5 / 17 کیلوگرم و سن حدود هفت تا هشت ماه، با 25 جیره غذایی در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی به روش فاکتوریل با پنج سطح انرژی قابل متابولیسم و پنج سطح پروتئین قابل متابولیسم (5×5)، با سه تکرار انجام شد.جیره های غذایی بزغاله ها با استفاده از جداول استاندارد غذایی AFRC سال 1998 متوازن شدند. در ابتدا و انتهای آزمایش کل الیاف بدن چیده، و از ناحیه پهلوی سمت چپ بزغاله ها نمونه ای برای اندازه گیری خصوصیات کمی و کیفی الیاف برداشته شد. نتایج این پژوهش نشان داد: میانگین رشد کرک بزغاله ها به ترتیب برابر27 / 5، 30 / 4، 09 / 4، 01 / 4 و 10 / 4 گرم در روز برای سطوح انرژی یک تا پنج بود، بالاترین سطح انرژی جیره ها (1 / 11) باعث افزایش معنی دار کرک تولیدی روزانه شد (01 / 0> P) و بهترین عملکرد را نشان داد. پروتئین قابل متابولیسم جیره نیز، اثر معنی داری (05 / 0> p) بر روی میزان رشدکرک داشت کمترین مقدار رشد روزانه (72 / 3 گرم) مربوط به پایین ترین سطح پروتئین قابل متابولیسم در جیره ها بود. قطر، طول و درصد کرک تولیدی تحت تاثیر سطوح انرژی و پروتئین قرار نگرفت. با توجه به نتایج به دست آمده از این پژوهش، اگر منظور از پرورش بزغاله ها فقط تولید کرک باشد مقادیر10 / 11 مگاژول انرژی قابل متا بولیسم و 58 / 7 درصد پروتئین قابل متابولیسم در هرکیلوگرم ماده خشک جیره پیشنهاد می گردد.