اثر ویتامین E در دوام بقاء ماکروفاژها و تولید نیتریک اکساید

تعیین اثر ویتامین E بعنوان یک آنتی اکسیدانت بر دوام بقای سلول و ترشح NO.
ماکروفاژهای صفاقی موش را به روش شستشوی صفاق با PBS (بافر فسفات) سرد بیرون آورده و پس از شستشو و شمارش، سوسپانسیون سلولی در میحط کشت تهیه شد. تعداد 1X105 سلول در حجم 0.2 میلی لیتر محیط کشت کامل به هر چاهک پلیت 96 خانه اضافه شد. پلیت ها 2 ساعت در شرایط 37 درجه سانتی گراد و 5% CO2 انکوبه شده و پس از آن به منظور حذف سلولهای غیر ماکروفاژی سه بار با PBS گرم شسته شدند. مجددا به سلولها محیط کشت کامل حاوی/فاقد LPS در حضور یا غیاب ویتامین E اضافه شد و در شرایط فوق حداکثر تا 5 روز انکوبه شدند. محیط کشت ماکروفاژها در روزهای مختلف اضافه یا تعویض شد. دوام بقای سلولی با ترپن بلو و مقدار نیتریت بعنوان اندیکاتوری از NO به روش گریس اندازه گیری شد.
نتایج نشان داد که در حالت عادی با افزایش روزهای انکوباسیون مرگ سلولی افزایش می یابد در حالیکه در حضور ویتامین E مرگ سلولی کاهش دارد (P<0.02). در غیاب ویتامین E حداکثر تولید نیتریت در 48 ساعت اول بوده و در زمانهای بعدی کاهش یافته است. تعویض یا اضافه کردن محیط کشت در روزهای مختلف با افزایش نیتریک اکساید همراه بوده است. ولی تعویض یا اضافه کردن محیط کشت در روزهای اولیه اثر بهتری بر ترشح آن داشته است. در حضور ویتامین E ترشح نیتریک اکساید کاهش داشته ولی دوام بقای سلولی افزایش داشت.
مرگ سلولی با گذشت زمان می تواند به دلیل اتمام محیط کشت و همچنین اثر سایتو توکسیسیته نیتریت بر خود ماکروفاژها باشد و به نظر می رسد که ویتامین E با کاهش تولید نیتریک اکساید بر دوام بقای سلولی اثر داشته باشد.