کندوکاو در نابرابری های آموزشی در ایران

مطالعه پیامدهای انقلابی یکی از ضرورت های گریزناپذیر پژوهشی درحوزه مطالعات انقلاب به شمار می آید از آن جهت که به مددآن می توان توفیق یا عدم توفیق انقلاب ها را در نیل به اهداف و آرمان هایشان مورد کند وکاو قرار داد. انقلاب اسلامی ایران نیز به مثابه یکی از انقلاب های شگرف قرن بیستم از این واقعیت مستثنی نیست. این پژوهش جستاری هرچند مجمل و مختصر در باب میزان توفیق انقلاب در حوزه آموزش و پرورش می باشد، بدین معنا که آیا نابرابری های آموزشی در دوره پس از انقلاب اسلامی نسبت به دوره پیش از آن تقلیل یافته یا نه و یا اینکه دگرگونی چندانی صورت نگرفته است؟ در مقاله حاضر بر آن هستیم تا کم و کیف توزیع فرصت های آموزشی را به شکل تطبیقی در دوران قبل و بعد از انقلاب اسلامی بررسی نماییم. برای این مقصود از شاخص های مختلفی همچون شاخص انتخاب، نرخ جذب کودکان 6 ساله، سطح تحصیلی معلمان براساس مدرک تحصیلی و..، بهره جسته ایم، به طور بسیار مجمل درباب نتایج حاصل از این تحقیق می توان گفت که با مقایسه اوضاع قبل و بعد از انقلاب اسلامی در می یابیم که (علیرغم وجود برخی نابرابری های آموزشی) در دوره پس از انقلاب اسلامی نسبت به دوره پیش از آن از میزان نابرابری ها تا حد قابل توجهی کاسته شده و به خصوص در مناطق و استان های محروم، دسترسی به فرصت های تحصیلی رشد بیشتری داشته است. به طور مشخص می توان اذعان نمودکه طی دوره بعد از انقلاب شکاف بین روستاها وشهرها از یک سو و زنان و مردان از سوی دیگر در امر دسترسی به فرصت های آموزشی روند نزولی به خودگرفته است به گونه ای که در برخی موارد، نسبت به دوره قبل از انقلاب، روند معکوسی را شاهد هستیم (دربرخی از استان ها دختران بیش از پسران و روستاها بیشتر از شهرها از فرصت های تحصیلی برخوردار بوده اند).