غلظت پلاسمایی CD26 و CD30 در بیماری سالک

شایع ترین شکل لیشمانیا نوع پوستی آن یعنی سالک است که ضایعه ای جلدی بوده و معمولا با به جای گذاشتن جوشگاه ناخوش آیندی خودبخود بهبود می یابد اگر چه بندرت ممکن است بیماری به شکل غیر بهبود یابنده ظهور کند که به درمان های رایج نیز مقاوم خواهد بود پاسخTh1 در شکل بهبود یابنده و پاسخ Th2 در شکل غیر بهبود یابنده بیماری نشان داده شده است. از طرف دیگر نشانگرهای CD26 و CD30 مولکولهایی سطحی هستند که به ترتیب عمدتا‎ بر سطح سلول های Th1 و Th2 بیان می شوند و در بعضی بیماری ها به ترتیب ارتباطی بین میزان پلاسمایی CD26 ((sCD26 و CD30 sCD30)) و پاسخ هایTh1 وTh2 یافت شده است.
بررسی ارتباط بین افزایش غلظت پلاسمایی sCD26 و sCD30 و پاسخ Th1/Th2در بیماری سالک برای یافتن مارکرهای ایمونولوژی در پیش بینی روند بیماری.
در این مطالعه که در سال 1382 بر بیماران مراجعه کننده به بیمارستان رازی یا مرکز آموزش و پژوهش بیماری های پوست و جذام تهران انجام شده، غلظت پلاسمایی sCD26 و sCD30 در 36 بیمار با ضایعه بهبود یابنده، 10 بیمار با ضایعه غیر بهبود یابنده و23 شاهد بدون سابقه سالک به روش ELISA اندازه گیری شده است.
sCD26 وsCD30 در بیماران غیر بهبود یابنده به طور معنی داری بالاتر از بیماران با ضایعه بهبود یابنده و گروه شاهد بود (p<0.05) اگر چه این اختلاف در sCD30 بارزتر ازsCD26 بود، ولی بین دو گروه بیماران و شاهد با زخم بهبود یابنده اختلافی معنی دار در غلظت پلاسمایی sCD26 و sCD30 دیده نشد.
در مجموع به نظر می رسد که میزان sCD30 می تواند به عنوان شاخصی برای بررسی نوع پاسخ ایمنی در بیماری سالک در نظر گرفته شود.