بررسی میزان وفور ژنوتیپ بیجینگ در سویه های مایکوباکتریوم توبرکلوزیس جداشده از بیماران مسلول

اپیدمیولوژی مولکولی به معنی استفاده از تکنیک های مولکولی مانند Spoligotyping،) RFLP(Restriction Fragment Length Polymorphism و) VNTR(Variable Number Tandem Repeats برای مطالعه انتشار باکتری ها در جامعه می باشد. هدف از این مطالعه بررسی فراوانی سویه های مختلف مایکوباکتریوم توبرکلوزیس جدا شده از بیماران مسلول با تکنیک اسپولیگوتایپینگ و ارزیابی ریسک فاکتورهای مربوطه می باشد. در این مطالعه مقطعی تحلیلی، 439 بیمار مراجعه کننده به بیمارستان مسیح دانشوری، مرکز آزمایشگاه رفرانس سل کشوری، طی سالهای 84-1383 مورد بررسی قرار گرفتند. سویه های مایکوباکتریوم توبرکلوزیس بعد از شناسایی و انجام آزمون های آنتی بیوگرام با روش اسپولیگوتایپینگ، تیپ بندی شدند و در نهایت با استفاده از تستهای t و chi-square مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.
اسپولیگوتایپینگ منتج به ایجاد 140 طرح گردید که متعلق به سه گروه ژنتیکی اصلی(III، II، I) می باشند. اکثریت الگوهای اسپولیگوتایپ بدست آمده (1/87%) منحصر به فرد بوده و برای اولین بار در ایران گزارش می شوند، در حالی که مابقی آنها(8/12%) مطابق با طرح های موجود در بانک جهانی اسپولیگوتایپینگ بودند که از سایر نقاط دنیا نیز گزارش شده اند. همچنین غالب ترین فامیل در این مطالعه متعلق به فامیل Haarlem می باشد. جالب اینکه فقط 3/6% از سویه ها به فامیل بیجینگ تعلق داشتند و اکثریت سویه ها مربوط به زیر گروه غیربیجینگ بود. سویه های مقاوم به چند دارو، بیش تر در گروه تکاملی 1 دیده شدند. در حالت کلی، مقاومت آنتی بیوتیکی بالایی در سویه های جدا شده از بیماران افغانی دیده شد(p>0.001).
نتایج نشان داد که سویه های مقاوم به چند دارو در باکتری های جدا شده از بیماران افغانی ساکن در ایران خیلی بالا بود؛ بعلاوه، وجود فامیل بیجینگ در میان سویه های جدا شده از بیماران ایرانی، بایستی جدی در نظر گرفته شود. همچنین مطالعات بیش تری برای روشن شدن اهمیت سایر فاکتورهای مهم در کنترل سل نیاز است.