تعیین کیفیت بهداشتی هوای تهران در سال 1383 با استفاده از شاخص کیفیت هوا

امروزه پیامدهای مختلف آلودگی هوا به خصوص اثرات بهداشتی آن از جمله ایجاد و تشدید بیماری های تنفسی، عصبی، قلبی و عروقی باعث شده است که نظارت و کنترل کیفیت هوا به صورت امری گریزناپذیر در تمام جوامع در راس مسایل ملی مطرح شود. از آن جا که آلودگی هوای تنفسی شهر تهران در مقایسه با سایر کلان شهرهای جهان که برنامه های مدون پایش را به مورد اجرا گذاشته اند در اکثر موارد فراتر از حد استاندارد می باشد، لذا انجام تحقیقی در زمینه بررسی کیفیت هوای این کلان شهر، ضروری به نظر می رسد. در این تحقیق برای نخستین بار شاخص کیفیت هوا از طریق درون یابی بین غلظت آلاینده ها برای پنج آلاینده اصلی O3, PM10, CO, SO2 و NO2 هواش شهر تهران در سال 1383 محاسبه و کیفیت بهداشتی هوا در گروه های خوب، متوسط، غیربهداشتی برای گروه های حساس، غیربهداشتی، خیلی غیربهداشتی و خطرناک طبقه بندی گردید.
نتایج بدست آمده از شاخص کیفیت هوا مبین این است که در سال 1383، 262 روز کیفیت هوای تهران از حد استاندارد تعیین شده توسط آژانس حفاظت محیط زیست ایالات متحده (ie.AQL=100) تجاوز کرده، در 12 درصد از روزهای سال خیلی غیربهداشتی و در 0.50 درصد از روزها خطرناک- که در موارد تجاوز کیفیت هوا از حد استاندارد در 83 درصد از موارد آلاینده مسوول منواکسیدکربن بوده است. همچنین ماه های مرداد، شهریور و مهر 1383، با میانگین شاخص های 190، 185 و 188 آلوده ترین ماه های سال بوده اند. در مقایسه نتایج حاصل از این تحقیق با تحقیقاتی که در سنوات گذشته انجام شده است، می توان نتیجه گیری کرد که کیفیت بهداشتی هوای تهران در سال 1383 نسبت به آن سال ها از بهبود چندانی برخوردار نبوده، و در وضعیت بسیار وخیمی از نظر حفظ سلامتی اعضای جامعه به ویژه گروه های حساس قرار دارد، که یکی از مهمترین دلایل آن افزایش روزافزون ورود خودروها به ناوگان حمل و نقل شهری و عدم خروج خودروهای فرسوده از این چرخه می باشد.