اثربخشی مرور زندگی بر افزایش سازگاری اجتماعی سالمندان بازنشسته

پیر شدن بیماری نیست، بلکه یک تجربه ی شخصی-اجتماعی و یکی از مراحل حساس و سرنوشت ساز رشد انسان است که به عنوان یک روند طبیعی گذر عمر و زندگی مطرح می گردد. هدف این پژوهش بررسی اثربخشی فنون مرور زندگی بر سازگاری اجتماعی افراد سالمند بود. جامعه ی آماری شامل مردان فرهنگی بازنشسته ی مراجعه کننده به کانون بازنشستگان شهر کرمانشاه بود که همه ی آنها به عنوان نمونه انتخاب شدند و پس از تکمیل پرسش نامه ی سازگاری اجتماعی بل (1962) 30 نفر از افرادی که کمترین میزان سازگاری را داشتند به طور تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل (هر گروه 15 نفر) جایگزین شدند. سپس گروه آزمایش در معرض 6 جلسه ی 90 دقیقه ای برنامه ی فنون مرور زندگی هایت و وبستر (1995) قرار گرفتند. در پایان، بر روی هر دو گروه پس آزمون اجرا شد. پس از نمره گذاری پرسش نامه ها، داده ها با استفاده از روش کوواریانس تجزیه و تحلیل شدند. نتایج نشان داد بین میانگین های دو گروه آزمایش و کنترل در پس آزمون تفاوت معناداری وجود داشت. بنابراین می توان نتیجه گرفت که روش درمان مرور زندگی بر افزایش سازگاری شرکت کنندگان موثر بوده است و این درمان در مقایسه با درمان های سنتی نتیجه ی بهتری می دهد و انجام این درمان در مراکز سالمندی توصیه می شود.