اثر حفاظتی دانه اسفرزه بر پاسخ گویی انقباضی آئورت سینه ای در موش صحرایی دیابتی شده توسط استرپتوزوتوسین

با توجه به افزایش بروز آترواسکلروز و بیماری های قلبی – عروقی در دیابت قندی و ضرورت کنترل این عارضه، در این پژوهش اثر مصرف خوراکی دانه اسفرزه به مدت 2 ماه بر پاسخ گویی انقباضی آئورت ایزوله در مدل تجربی دیابت قندی در موش صحرایی مورد بررسی قرار گرفته است.
در این پژوهش تجربی 32 موش صحرایی نر از نژاد ویستار به طور تصادفی به چهار گروه کنترل، کنترل تحت تیمار با اسفرزه، دیابتی و دیابتی تحت درمان با اسفرزه تقسیم بندی شدند. برای دیابتی شدن موش ها از داروی استرپتوزوتوسین به میزان 60 میلی گرم بر کیلوگرم به طور داخل صفاقی استفاده شد. دو گروه تحت تیمار با اسفرزه نیز پورد این گیاه مخلوط شده با غذای استاندارد موش را بر یک نسبت وزنی 6.25 درصد دریافت نمودند. پس از گذشت دو ماه پاسخ انقباضی حلقه های آئورت سینه ای به کلروز پتاسیم و نورآدرنالین با استفاده از بساط بافت ایزوله مورد بررسی قرار گرفت. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون های آماری آنالیز واریانس و توکی استفاده شد.
میزان گلوکز سرم در گروه دیابتی افزایش معنی داری را در پایان ماه های اول و دوم در مقایسه با هفته قبل از آزمایش داشته (p<0.001)، در حالی که میزان گلوکز سرم در گروه دیابتی تحت درمان با اسفرزه کاهش معنی داری را در مقایسه با گروه دیابتی نشان نداد. به علاوه پاسخ انقباضی در گروه دیابتی تحت درمان با اسفرزه به کلرور پتاسیم (p<0.05) و نورآدرنالین (p<0.01) به طور معنی دار کمتر از گروه دیابتی درمان نشده، بود. هم چنین در پاسخ انقباضی به کلرور پتاسیم و نورآدرنالین در گروه کنترل تحت تیمار در مقایسه با گروه کنترل هیچ گونه تغییر معنی داری مشاهده نگردید.
مصرف خوراکی دانه اسفرزه به مدت 2 ماه در کاهش انقباضی سیستم عروق و احتمالا در جلوگیری از بروز هیپرتانسیون متعاقب آن، در مدل تجربی دیابت قندی نوع I در موش صحرایی موثر می باشد.