تعیین الگوی مقاومت آنتی بیوتیکی گونه های شیگلا در بیماران مبتلا به اسهال حاد

عفونت های ناشی از گونه های شیگلا یکی از علل مهم موربیدیتی در دنیاست به علت احتمال ایجاد گونه های مقاوم شیگلا به داروهای ضد میکروبی رایج، تعیین وضعیت حساسیت آنها در هر منطقه ای ضروری به نظر می رسد. هدف این مطالعه تعیین گونه های شیگلا و بررسی الگوی مقاومت آنتی بیوتیکی آنها در مبتلا به اسهال حاد است.
در این مطالعه کودکان مبتلا به اسهال حاد که طی سالهای 1381 و 82 به مرکز پزشکی کودکان تبریز مراجعه کرده اند و کشت مدفوع آنها از نظر گونه های شیگلا مثبت بوده از لحاظ حساسیت آنتی بیوتیکی مورد بررسی قرار گرفتند.
در 43 بیمار کشت مدفوع از نظر شیگلا مثبت، در 39 مورد شیگلا فلکسنری و در 4 مورد شیگلا سونئی جدا شده بود. در شیگلا فلکسنری مقاومت به آمپی سیلین و کوتریموکسازول به ترتیب در 89.6 و 89.1 درصد وجود داشته و مقاومت چند دارویی در 67.8% موارد دیده شد. تمام موارد به سفالوسپورین های نسل سوم و نالیدیکسیک اسید حساس بوده. و میزان حساسیت به جنتامایسین، آمیکاسین و کلرامفنیکل به ترتیب 89.8%، 82.5%، 69% بود. هر 4 مورد شیگلا سونئی به کوتریموکسازول مقاوم و تنها دریک مورد حساسیت به آمپی سیلین وجود داشت.
این یافته ها نشان می دهد که شایعترین گونه در این منطقه شیگلا فلکسنری است که مقاومت گسترده ای به داروهای مصرفی رایج (آمپی سیلین- کوتریموکسازول) نشان می دهد، بنابراین بهتر است از مصرف بی مورد آنتی بیوتیک ها در گاستروآنتریت کودکان برای جلوگیری از ایجاد مقاومت های چند دارویی بیش از حدی که در حال حاضر وجود دارد اجتناب شود.