مدل های تحلیل بقا برای بیماران مبتلا به سرطان پستان در شهر شیراز، 80-1371

سرطان پستان، 28 درصد کل سرطان ها بوده و شایع ترین سرطان در زنان است. این سرطان پس از سرطان ریه، دومین علت مرگ و میر ناشی از سرطان است. این پژوهش برای تعیین و مقایسه عوامل خطر، زمان های بقا و امید زندگی، در روش های گوناگون جراحی انجام گرفته است.
در این پژوهش، از داده های مربوط به 310 بیمار که از سال 1371 تا 1380 مورد پیگیری بوده اند، استفاده شده است. از این داده ها، برای بررسی عوامل موثر بر مرگ، مقایسه زمان بقا در گروه های گوناگون و بررسی امید زندگی و میزان های بقای چند ساله استفاده گردید.
نتایج به دست آمده نشان می دهد که مهم ترین عوامل موثر بر مرگ، پیشینه تومور خوش خیم (p<0.0001)، مرحله بیماری (p<0.0001)، سن بیمار (p<0.001) و پیشینه خانوادگی p=0.006)) می باشند. خطر نسبی مرگ در بیماران با مرحله بیماری بالاتر، 5/20 برابر، در بیماران با درجه بدخیمی بالاتر، 62/2 برابر، در بیماران دارای پیشینه تومور خوش خیم، 15/4 برابر و در بیماران پیر تر، 4/4 برابر بوده است. بین زمان بقای بیماران در گروه های بالا اختلافی معنا دار مشاهده شد. امید به زندگی همه بیماران، 03/10 سال به دست آمد. این امید به زندگی در بیمارانی که ماستکتومی شده اند، 06/10 سال و در بیمارانی که لامپکتومی شده اند، 35/8 سال بود. بیمارانی که در مرحله آغازین بیماری بودند، نسبت به بیمارانی که در مرحله پیشرفته موضعی یا متاستاز دور دست بودند از امید زندگی بالاتر برخوردار بودند (p<0.001).
این پژوهش نشان می دهد که خطر مرگ در بیماران دارای مرحله پیشرفته تر بیماری، درجه بدخیمی بالاتر، سن بیشتر و با پیشینه تومور خوش خیم، بیشتر است. این یافته ها نشان می دهد که رسیدگی بهنگام به مشکلات پستان، خطر مرگ را کاهش داده و مدت زمان بقا را افزایش می دهد