ارزش تشخیصی عامل رشد شبه انسولین - 1 و پروتئین متصل شونده به عامل رشد شبه انسولین - 3 در ارزیابی کودکان کوتاه قد مشکوک به کمبود هورمون رشد

این پژوهش با هدف بررسی ارزش تشخیصی عامل رشد شبه انسولین-1 (IGF-1) و پروتئین متصل شونده به عامل رشد شبه انسولین -3 (IGFBP-3) در ارزیابی کودکان و نوجوانان کوتاه قد مشکوک به کمبود هورمون رشد انجام گردید.
در این پژوهش، کودکان و نوجوانان کوتاه قد مراجعه کننده به بیمارستان نمازی شیراز در سال 1382 بررسی شدند. شرط ورود به پژوهش، اثبات کوتاهی قد بر پایه منحنی قد- سن (SDS<-2 قد)، بلوغ جنسی و قد پیش بینی شده بر پایه قد پدر و مادر و نداشتن بیماری مزمن زمینه ای یا ژنتیکی بود. شرط خروج از پژوهش، وجود علایم بالینی یا آزمایشگاهی کم کاری تیرویید، ریکتز و اختلالات کبدی بود. برای همه بیماران یکبار آزمون تحریکی هورمون رشد با پروپرانولول و لوودوپا انجام و سطوح سرمیIGF-1 وIGFBP-3 نیز اندازه گیری شد. موارد مشکوک به کمبود هورمون رشد به صورت حداکثر هورمون رشد زیر10 میکروگرم در لیتر و سطوح پایین IGF-1 و-3 IGFBP به صورت مقادیر کمتر از SD 2- در نظر گرفته شد.
هشتاد و یک کودک کوتاه قد (42 دختر و 39 پسر) با میانگین سنی 56/3±6/10سال پژوهش را کامل کردند. در 17 بیمار سطوح سرمی هورمون رشد پایین بود (مشکوک به کمبود هورمون رشد) و در 18 بیمار نیز سطح سرمی IGF-1 پایین بود. در شش بیمار، به طور همزمان هورمون رشد و IGF-1 پایین بودند که در دو نفر از اینها IGFBP-3 نیز پایین بود. میان مقادیر هورمون رشد با IGF-1 و IGFBP-3 همبستگی معنا دار وجود نداشت. حساسیت و ویژگی این آزمون ها در شناسایی موارد مشکوک به کمبود هورمون رشد به ترتیب 35 و 81 درصد، برای IGF-1 و 12 و 94 درصد و برای IGFBP-3 بود.
میان زمون هایIGF-1 و IGFBP-3 با آزمون تحریک هورمون رشد همبستگی وجود ندارد و حساسیت این آزمون ها در یافتن موارد مشکوک به کمبود هورمون رشد نیز پایین است.