اثر آمی تریپتیلین در بیماران مبتلا به سندرم روده تحریک پذیر با غلبه درد و اسهال (یک مطالعه تصادفی دو سوکور)

سندرم روده تحریک پذیر (IBS)، شایعترین اختلال تشخیص داده شده توسط متخصصین گوارش است که به طور تقریبی در 50-40 درصد از بیماران تحت نظر یک متخصص دیده می شود. چندین مطالعه تصادفی کنترل شده، تاثیر درمانی داروهای ضد افسردگی را در درمان IBS ارزیابی کرده اند ولی شواهد کافی، در مطالعات بالینی، مبنی بر اثر بخشی این داروها وجود ندارد.
50 بیمار سرپایی مبتلا به IBS، تشخیص داده شده بر اساس ملاکهای ROME II، با غلبه علایم درد و اسهال منتاوب در این مطالعه شرکت داده شدند. علل عضوی، با استفاده از شرح حال کامل، معاینه بالینی، آزمونهای آزمایشگاهی، ترانزیت روده باریک و رکتوسیگموییدوسکوپی رد شدند. سپس، شرکت کنندگان به طور تصادفی، به منظور دریافت آمی تریپتیلین یا دارونما به دو گروه تقسیم شدند. این افراد با استفاده از یک سیستم رتبه بندی ساده بر اساس علایم قبل، یک ماه و دو ماه پس از درمان تحت پیگیری قرار گرفتند.
در پایان ماه دوم درمان، آمی تریپتیلین نسبت به دارونما تاثیر بیشتری در تخفیف احساس نفخ، دفع موکوس و دفع ناکامل داشت (p<0.05). همچنین میزان بهبودی کلی علایم، در گروه آمی تریپتیلین 39% و در گروه دارونما 15% بود (P<0.001). میزان عوارض جانبی نیز در دو گروه آمی تریپتیلین و دارونما در طول درمان، تفاوت آماری معنی داری نداشت.
آمی تریپتیلین می تواند یک درمان موثر و قابل تحمل برای بیماران مبتلا به IBS با غلبه درد و اسهال باشد.