تاثیر ورزش های ویلیام و ثبات دهنده بر عملکرد بیماران با کمردرد مزمن مکانیکال

تمرین، یکی از مهم ترین درمان های توصیه شده به بیماران با کمردرد مزمن می باشد که تاثیرات اثبات شده ای در بهبود عملکرد و کار بیمار می گذارد. هدف از این مطالعه، مقایسه تاثیر دو روش ورزش های ثبات دهنده و ویلیام بر بهبود عملکرد بیماران با کمردرد مزمن مکانیکال می باشد.
در این مطالعه کارآزمایی بالینی 34 بیمار زن با کمردرد مزمن به طور تصادفی در یکی از دو روش ورزش های ثبات دهنده (17 بیمار) و ورزش های ویلیام (17 بیمار) قرار گرفتند. هر دو گروه به مدت 14 جلسه تحت درمان مورد نظر قرار گرفتند. داده ها بر اساس پرسشنامه درد McGill، ناتوانی در کارهای روزمره قبل و بعد از درمان جمع آوری و داده ها با استفاده از آزمون های t مستقل و t زوجی، مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
نمره درد در گروه ورزش های ثبات دهنده از 7.3±33.5 به 11.7±14.4 (0.001>p) و در گروه ورزش های ویلیام از 7.2±31.8 به 107±11.5 (0.001>p) تغییر یافت. تغییر میانگین ناتوانی در کارهای روزمره در هر دو گروه معنی دار بود (0.05>p). آنالیز اطلاعات هیچ تفاوت مشخصی را در درد گزارش شده و ناتوانی گزارش شده در کارهای روزانه بین دو گروه نشان نداد (0.05

نتیجه گیری

با توجه به یافته های این بررسی، ورزش های ثبات دهنده و ویلیام هر دو، در کوتاه مدت بر کاهش درد و بهبود عملکرد بیماران با کمردرد مزمن مکانیکال موثر می باشند و هیچ گونه برتری بین دو روش مذکور از این نظر وجود ندارد.