اثر میدان الکترومغناطیسی بر بافت وزیکول سمینال موش صحرایی

میدان های الکترومغناطیسی می توانند اثرات سوئی بر دستگاه تولید مثل مردان داشته باشند.
مطالعه به منظور تعیین اثر میدان الکترومغناطیسی بر ساختار و عملکرد بافت وزیکول سمینال موش صحرایی انجام شد.
در این مطالعه تجربی که در سال 1384 در دانشگاه علوم پزشکی تبریز انجام شد، 50 موش صحرایی نر و 50 موش صحرایی ماده که حدود 15 هفته از عمرشان می گذشت به عنوان موش های والد، انتخاب و 30 موش به دنیا آمده از این جمعیت والد به دو گروه آزمایش و شاهد تقسیم شدند. گروه آزمایش تا سن 8 هفتگی تحت تاثیر میدان الکترومغناطیسی با بسامد 50 هرتز و شدت 80 گوس قرار گرفته اند. در انتهای هشتمین هفته از عمر موش ها نمونه برداری از ویزیکول سمینال انجام شد.
در بررسی با میکروسکوپ نوری الیاف عضله صاف کپسول غدد توبولوساکولار به شدت آسیب دیده و در چندین جهت پراکنده شده و هسته هتروکروماتیک داشتند. تعداد سلول های اپی تلیال هتروکروماتینه در هر گستره میکروسکوپی در گروه آزمایش به طور متوسط 0.46±1.27 و در گروه شاهد 0.74±0.60 و این تفاوت از نظر آماری معنی دار بود (p<0.01). سلول های ترشحی نیز آثار مشخصی از آسیب سلولی را نشان دادند.
قرار گرفتن در معرض میدان های الکترومغناطیسی برای زمان طولانی ممکن است موجب کاهش فعالیت های عادی غده وزیکول سمینال شده که به نوبه خود تاثیرات نامطلوبی بر فرایند اسپرماتوژنز و حتی عقیمی در مردان دارد. پیشنهاد می شود از قرار گرفتن در معرض این میدان ها برای مدت طولانی اجتناب شود.