عوامل خطر وقوع صدمات ناشی از تصادف های ترافیکی در رانندگان جاده ی قزوین - لوشان، سال 1384

با توجه به کمبود اطلاعات بنیادی در زمینه عوامل خطر وقوع صدمات ترافیکی در ایران، این مطالعه با هدف تعیین اندازه گیری رابطه بین عوامل خطر بالقوه و وقوع صدمه در رانندگان وسایل نقلیه موتوری انجام شد.
مطالعه به صورت مورد– شاهد بر پایه جمعیت در جاده قزوین– لوشان انجام شد. 175 نفر مورد و 175 نفر شاهد از نظر برخی از عوامل خطر وقوع صدمه مقایسه شدند. موردها رانندگانی بودند که در طول مطالعه در جاده ذکر شده دچار تصادف رانندگی همراه با آسیب جسمی شده بودند و به صورتincident case انتخاب می شدند. شاهدها رانندگانی بودند که در طول مطالعه، در همان جاده دچار تصادف رانندگی بدون هیچ گونه صدمه جسمی می شدند و به روش سیستماتیک وارد مطالعه می گردیدند. آسیب جسمی به صورت هرگونه صدمه جسمی نیازمند به مراقبت پزشکی تعریف شد. داده ها از طریق مصاحبه با موردها و شاهدها و گزارش های پلیس راه حاصل گردید. داده ها به صورت دو متغیره و مدل رگرسیون لجستیک چندگانه تجزیه و تحلیل شدند.
در حالی که در تجزیه و تحلیل دو متغیره (خام)، استفاده از وسیله ایمنی (کمبرند یا کلاه ایمنی)، پرتاب شدن به بیرون از وسیله نقلیه، شدت برخورد، تعداد برخورد، تصادف موتورسیکلت، آتش سوزی، شرایط نامساعد آب و هوایی و برخورد با اشیای ثابت با وقوع صدمه در راننده رابطه داشتند، در آنالیز با مدل لجستیک چندگانه، استفاده از وسیله ایمنی با (%95 Cl:0.38 –1.02) OR= 0.62، پرتاب شدن به بیرون از وسیله نقلیه با (%95 Cl:1.23– 7.06) OR= 2.95، برخورد شدید با (%95 Cl:2.86 –10.22) OR= 5.41، تصادف موتورسیکلت نسبت به اتومبیل با (%95 Cl:1.05 – 9.54) OR= 3.16 و شرایط نامساعد آب و هوایی با (%95 Cl:1.66– 12.51) OR= 4.56 با وقوع صدمه ارتباط نشان دادند. اثر متقابل بین شدت برخورد و شرایط آب و هوایی قابل توجه بود.
به منظور پیش گیری از صدمه پس از تصادف توصیه به کنترل سرعت غیر مجاز، استفاده از کمربند و کلاه ایمنی، استفاده نکردن از موتور سیکلت در مسافرت های بین شهری و به همراه داشتن کپسول آتش نشانی در وسیله نقلیه می شود.