سرطانها و مبارزه با آنها

نگرش همه گیر شناختی سرطان ها سنگ اصلی برنامه های مبارزه با این بیماری ها را تشکیل داده و برای تعیین اهداف، پایش پیشرفت و ارزشیابی نتایج بدست آمده از مبارزه ضروری می باشد. سرطان یک نام عمومی برای تعدادی از بیماری ها می باشد که از نظر علیتی، سیر طبیعی و پیآمد با یکدیگر تفاوت داشته و به لحاظ برنامه های مبارزه متفاوتی را ایجاب می کنند.
پیشگیری مرحله اول به معنای جلوگیری از ایجاد سرطان در حال حاضر برای تعدادی از سرطان ها از جمله سرطان های ریه– معده– کبد و دهانه رحم از راه مبارزه با مصرف سیگار، جلوگیری از عفونت های میکروبی (هلیکوباکتریپلوری) و ویروسی (هپاتیت C و پاپیلومای انسانی HPV) امکان پذیر می باشد.
پیشگیری مرحله دوم به معنای تشخیص زودرس برای سرطان پستان (رادیوگرافی پستان ماموگرام) سرطان دهانه رحم (آزمون پاپ) سرطان پروستات (معاینه انگشتی و آزمون PSA) سرطان های روده بزرگ و مقعد (کولونوسکوپی و سیگموئیدوسکوپی) و ملانومای پوستی (معاینه بالینی پوست) عملی می باشد. علاوه بر تشخیص زودرس، درمان های مناسب و قاطع نیز جزو پیشگیری مرحله دوم به حساب می آیند. در حال حاضر مجموعه ای از داروهای بسیار موثر بر ضد سرطان پستان (تاموکسیفن و هرسپتین) و سرطان های روده بزرگ (آواستین) به بازار آمده اند و گروه بزرگ دیگری نیز در راه می باشند.
پیشگیری مرحله سوم به معنای بازتوانی و مراقبت های جنبی و حمایتی از بیماران سرطانی و خانواده آنها می باشد که از قسمت های ضروری برنمه های مبارزه با سرطان ها بوده و معمولا نیز نادیده گرفته می شوند. سرطان یک بیماری خانوادگی است و زمانی که در یک فرد تشخیص داده می شود تمامی خانواده و زندگی خانوادگی او را تحت تاثیر قرار می دهد. آموزش بهداشت و حمایت اجتماعی از بیماران و خانواده آنها بخش اصلی پیشگیری مرحله سوم را دربرمی گیرد که می باید بصورت آگاهانه در برنامه مبارزه با سرطان ملحوظ گردد. پیشگیری مرحله سوم نه تا درن های مناسب برای کاهش درد و عوارض جنبی درمانی، بلکه آموزش و حمایت برای تغذیه مناسب و ارتقای کیفیت زندگی بیمار و خانواده او را نیز دربرمی گیرد.