مطالعه بافت شناسی روند تکوین پیوند اتوگرافت بافت بلاستما در درم پوست خرگوش نیوزیلندی

بافت بلاستما گروهی از سلول های تمایز نیافته هستند که در ناحیه پانچ شده لاله گوش خرگوش به صورت حلقوی تشکیل می گردند و قادرند به سرعت تقسیم و متمایز شوند. این سلول ها می توانند در پیدایش و تکامل سلول های ناحیه پانچ شده شرکت نموده و آن ناحیه را پس از دو ماه کاملا ترمیم نمایند. این ویژگی در هیچ پستاندار دیگری دیده نمی شود. هدف اصلی از این پژوهش مطالعه هیستولوژی توان تکوینی بافت بلاستما در موضع کاشت (ناحیه درم) پشت خرگوش است.
در این مطالعه تجربی تعدادی خرگوش نر نژاد نیوزیلندی (n=5) با وزن حدود 3-2 کیلوگرم و محدوده سنی 2.5-2 ماهه انتخاب گردیدند. پس از بی حس کردن گوش حیوان با اسپری لیدوکائین، توسط دستگاه پانچ 3 سوراخ به قطر 4 میلی متر در گوش راست حیوان ایجاد گردید. پس از گذشت 3 روز (بلاستمای سه روزه) توسط دستگاه پانچ دیگری با قطر 8 میلی متر حلقه بلاستمایی در شرایط استریل جدا و بلافاصله در ناحیه پشت همان حیوان پس از ایجاد شکافی در منطقه درم قرار داده شد و بخیه گردید. سپس در روزهای 9، 10 و 13 از ناحیه کاشت (پیوند)، نمونه برداری شد و مطالعات هیستولوژیکی انجام گرفت. هم زمان با پانچ گوش راست، یک سوراخ در گوش چپ نیز ایجاد شده و قطعه بافتی جدا شده به عنوان گروه کنترل در ناحیه درم پشت همان طرف قرار داده شد. اطلاعات به دست آمده با استفاده از آزمون های آماری تحلیل واریانس یک طرفه و توکی تجزیه و تحلیل شد.
مشاهدات نشان داد که در تمامی نمونه هایی که بافت بلاستما پیوند شده بود (گروه آزمایش) در مقایسه با گروه کنترل، افزایش بافت پوششی (اپیدرم) و رگ های خونی، معنی دار بود (P<0.05). هم چنین افزایش غدد چربی و فولیکول های موکه در این تحقیق بیشتر مورد توجه بودند، معنی دار می باشند (P<0.05).
با توجه به تمامی موارد ذکر شده و ویژگی های منحصر به فرد بافت بلاستمای گوش خرگوش شاید بتوان چنین نتیجه گیری کرد که این بافت به دلیل دارا بودن ویژگی pluripotent می تواند در محل پیوند تحت تاثیر سیگنال های محیطی قرار گرفته و به بافت های مختلف تبدیل گردد.