شیوع اختلالات بینایی در دانش آموزان مقطع ابتدایی شهر کرمانشاه (1379)

بررسی ابعاد و علل اختلالات بینایی در کودکان از اهمیت به سزایی برخوردار است؛ زیرا با شناخت این عوامل که بیشترآن ها قابل درمان و پیشگیری هستند، می توان سلامت بینایی را برای کودکان تامین کرد. هدف اصلی این مطالعه تعیین شیوع و علل اختلالات بینایی در کودکان مقطع دبستانی شهر کرمانشاه در سال 1379 بود.
این مطالعه از نوع مقطعی و توصیفی در روی 4533 دانش آموز انجام شد. نمونه ها به صورت خوشه ایو تصادفی از سطح مدارس ابتدایی شهر کرمانشاه انتخاب گردیدند. با مراجعه به مدارس حدت بینایی نمونه ها توسط چارت اسنلن اندازه گیری شد. افراد با دید کمتر از 20.40 توسط چشم پزشک مورد معاینه کامل تر قرار گرفتند.
شیوع اختلال دید اصلاح نشده، اصلاح شده با عینک قبلی و اصلاح شده مساوی یا کمتر از 20.40 حداقل در یک چشم به ترتیب 5.7، 2.6 و 0.3 درصد بود. شایع ترین علت کاهش دید در 87.3 درصد موارد، عیوب انکساری بود. پس از آن آمبلیوپی در 5.8 درصد و علل دیگر در 2.3 درصد موارد علت کاهش دید بود و علل غیرقابل توضیح 4.6 درصد علل کاهش دید را شامل می شد.
بحث: به طور کلی شیوع کاهش دید در کودکان مقطع ابتدایی شهر کرمانشاه حداقل نسبت به مطالعات مشابه مساوی یا کمتر بود که از علت های آن می توان به غربال گری قبل از دبستان، نحوه نمونه گیری و ژنتیک نمونه ها اشاره کرد. علل اصلی کاهش دید مربوط به علل قابل اصلاح بود که با تشخیص به موقع و تجویز عینک کاملا قابل درمان می باشند.