مقایسه اثر خون مصنوعی(FC-43) و مانیتول بر سطح سرمی نیتریت(متابولیت نیتریک اکساید) پس از کاهش جریان خون مغز در خرگوش

فلوروکربن ها یا خون مصنوعی ترکیباتی هستند که میل ترکیبی زیادی به اکسیژن دارند و در مواردی که جریان خون بافتی کاهش یابد، کاندیدای مناسبی برای بهبود اکسیژن رسانی به بافت می باشند. هم چنین نیتریک اکساید(NO) نیز به عنوان یک انبساط دهنده قوی عروق در افزایش جریان خون حایز اهمیت است. در این مطالعه اثر خون مصنوعی FC-43 بر افزایش سطح سرمی نیتریت(متابولیت NO) پس از کاهش جریان خون مغز از طریق بستن شریان کاروتید مشترک راست در مقایسه با مانیتول مورد بررسی قرار گرفت.
مطالعه انجام شده از نوع تجربی بود. در 15 حیوان آزمایشگاهی(خرگوش) به منظور اختلال در اکسیژن رسانی مغز، شریان کاروتید راست به مدت 30 دقیقه بسته شد و حیوانات به طور اتفاقی در سه گروه قرار گرفتند. گروه اول خون مصنوعی(F3-43) و گروه دوم مانیتول با دوز 12 میلی لیتر به ازای هر کیلوگرم وزن دریافت نمودند. گروه سوم بدون تزریق به عنوان گروه کنترل در نظر گرفته شدند. حیوانات به مدت 5 ساعت مستقیما تحت نظر قرار گرفتند. سطح سرمی نیتریت، الکترولیت ها، درصد هماتوکریت، فشار خون و تعداد ضربان قلب قبل از بستن شریان و بعد از باز کردن شریان در زمان های 10 دقیقه، 30 دقیقه، 1 ساعت، 3 ساعت و 5 ساعت پس از تزریق در هر سه گروه اندازه گیری شد. سپس حیوانات در قفس های مجزا نگهداری و مدت بقای آن ها به مدت یک هفته در هر سه گروه بررسی شد و در پایان آب بافت مغز حیوانات جهت مقایسه شدت ادم ناشی از تغییرات جریان خون و اکسیژن رسانی اندازه گیری شد.
نتایج نشان داد که FC-43 در زمان های 10 دقیقه، 30 دقیقه و 1 ساعت پس از تزریق به طور معنی داری موجب افزایش سطح سرمی نیتریت(متابولیت NO) نسبت به گروه مانیتول و گروه کنترل می شود. در بقیه پارامترها تفاوت قابل ملاحظه ای در بین گروه ها وجود نداشت.
افزایش سطح سرمی نیتریت نیز حاکی از افزایش جریان خون و اکسیژن رسانی بیشتر به ارگان های دچار کاهش جریان خون است و به نظر می رسد که خون مصنوعی(FC-43) به عنوان یک حامل اکسیژن محلول به راحتی می تواند تا حدی موجب برقراری مجدد اکسیژن رسانی و بهبود بافت پس از ایسکمی گردد.