بررسی فرایند متیلاسیون پروموتر ژن p15 در سرطان بافت پوششی مری با استفاده از روش Methylation-specific PCR

تعیین وضعیت متیلاسیون پروموتر ژن p15 در نمونه های بافتی بیماران مبتلا به سرطان سلول های سنگفرشی مری در این مطالعه وضعیت متیلاسیون پروموتر ژن p15 در 30 نمونه توموری و10 نمونه بافتی نرمال با تکنیک PCR مختص متیلاسیون (Methylation Specific PCR) بررسی شد. پس از استخراج DNA از بافت ها و هضم آنزیمی، DNA هضم شده به وسیله بی سولفیت سدیم تیمار شد. سپس وضعیت متیلاسیون پروموتر با استفاده ازپرایمرهای متیله و غیرمتیله با حضور فراورده هایPCR مختص این دو حالت مشخص شد. همچنین از DNA استخراج شده از خون افراد سالم به عنوان کنترل منفی و پس از متیلاسیون با آنزیم متیلاز (SssI) به عنوان کنترل مثبت استفاده شد. در ارزیابی نتایج، با استفاده از نرم افزار SPSS، از آزمون دقیق فیشر (Fisher,s exac test) با سطح معنی داری p<0.05 استفاده شد.
بر اساس این مطالعه تمامی 10 نمونه بافت نرمال، غیرمتیله و فقط 5 نمونه از30 نمونه سرطانی (6/16درصد) متیله بودند که این یافته از نظر آماری، با انجام آزمون دقیق فیشر، ارتباط معنی داری را میان متیلاسیون پروموتر ژن p15 و بروز سرطان ESCC نشان نمی دهد.
با توجه به تعداد نمونه های توموری به دست آمده از بیماران مبتلا به سرطان سلول های سنگفرشی مری و نتایج حاصل از آن، به نظر می رسد که میان هیپرمتیلاسیون ژن p15 و بروز این بیماری از نظر آماری ارتباطی وجود ندارد و یا هیپرمتیلاسیون این ژن نقش اصلی در این امر را ایفا نمی کند اما مکانیسم های دیگری باید در مهار این ژن نقش داشته باشند که برای اثبات آن نیاز به تحقیق گسترده تری وجود دارد.