ارتباط مقدار اسیداوریک سرم و افزایش شدید فشار شریان ریوی (ایزن منگر) کودکان مبتلا به ناهنجاری های مادرزاید قلب در مقایسه با گروه کنترل

در پژوهش حاضر ارتباط بین میزان اسیداوریک سرم با شدت افزایش فشار خون ریوی و پیشرفت بیماری عروق ریه در کودکان مبتلا به بیماری های مادرزادی قلب با سندروم ایزن منگر مورد بررسی قرار گرفته است.
این تحقیق (از نوع مورد شاهدی) می باشد که روی 75 بیمار مبتلا به بیماری های مادرزادی قلب که از فروردین 80 تا اردیبهشت ماه 83 به بخش قلب کودکان بیمارستان حضرت علی اصغر (ع) زاهدان مراجعه نموده و تحت کاتتریزاسیون قلبی قرار گرفتند انجام شد. نمونه ها از بیماران در دسترس انتخاب شدند. از میان 75 بیمار ذکر شده 25 بیمار مبتلا به سندروم ایزن منگر، 25 بیمار مبتلا به افزایش فشار شریان ریوی و 25 بیمار در گروه شاهد (دارای فشار خون ریوی طبیعی) بودند سپس داده های گردآوری شده توسط نرم افزار آماری SPSS و با استفاده از آزمونهای chi-square، whitney-Mann، ANOVA One way، Kruskal–Wallis و تست همبستگی پیرسون مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت و نتایج سه گروه با یکدیگر مقایسه شدند.
میانگین سن در مبتلایان به سندروم ایزن منگر 2.23±2.75 در گروه افزایش فشار شریان ریوی 3.76±3.52 و در گروه شاهد 2.34±4.01 سال بود. از نظر سن و جنس بین هرسه گروه مورد مطالعه اختلاف معنی داری از نظر آماری وجود نداشت (P>0.05). متوسط فشار شریان ریوی در گروه ایزن منگر 9.26±71.65، در گروه با افزایش فشار شریان ریوی 10.09±39.22 و در گروه کنترل 69/1±65/13 میلیمتر جیوه بود (P>0.001). متوسط نسبت Qp به Qs در گروه ایزن منگر 0.29±1.2 و در گروه افزایش فشار شریان ریوی 0.31±1.89 و در گروه کنترل 0±1 بود. (P>0.001) متوسط فشار بطن راست در گروه ایزن منگر 12.72±92.2 و در گروه افزایش فشار شریان ریوی 16.7±60.4 و در گروه کنترل 3.29±25.44 میلیمتر جیوه بود (P>0.001). متوسط مقاومت عروق ریوی در گروه ایزن منگر 0.1±0.952 و در گروه افزایش فشار شریان ریوی 0.12±0.33 و در گروه کنترل 0.01±0.13 بود. (P>0.001) همبستگی بین افزایش اسید اوریک سرم و مقاومت عروق ریوی در گروه ایزن منگر وجود داشت. (P<0.034 و r=0.425) متوسط اسید اوریک سرم در گروه ایزن منگر 2.07±6.83 و در گروه با افزایش فشار شریان ریوی 1.14±4.01 و در گروه کنترل 0.75±4.45 میلی گرم در دسی لیتر بود. (P>0.001) میانگین اسید اوریک در بیماران مبتلا به ایزن منگر فوت شده 2.21±6.08 و در گروه زنده مانده مبتلا به ایزن منگر 2.03±6.98 میلی گرم در دسی لیتر بود و نشان داده شد که از نظر آماری بین موارد مرگ و افزایش اسید اوریک ارتباطی معنی دار وجود ندارد. (P>0.45) در این پژوهش افزایش میزان اسیداوریک سرم با افزایش مقاومت عروق ریوی در مبتلایان به سندروم ایزن منگر دارای ارتباط مستقیم و معنی داری بود ولی در گروه بیماران دچار افزایش فشار شریان ریوی رابطه معنی دار آماری وجود نداشت و شاید بتوان با مطالعه بیشتر و بدست آوردن حدود مشخص کننده (cut off points) در مقادیر اسید اوریک از این تست ارزان قیمت و غیرتهاجمی برای پیشگویی شدت بیماری و پیشرفت سندروم ایزن منگر استفاده نمود.