مقایسه وضعیت شناختی بیماران مبتلا به اسکیزوفرنیا و اسکیزوافکتیو

دو اختلال اسکیزوفرنی و اسکیزوافکتیو از جمله اختلالات مزمن روانپزشکی می باشند که نسبت زیادی از تخت های بیمارستانی را به خود اختصاص می دهند و از جمله مشکلات رایج این بیماران افت توانایی های شناختی است. در این پژوهش به بررسی و مقایسه نارسایی های شناختی ناشی از این دو اختلال پرداخته شده است.
این بررسی یک مطالعه توصیفی – تحلیلی می باشد که بر روی 309 نفر بیمارمرد بستری در بیمارستان روانپزشکی ابن سینای مشهد انجام شده است و از بین بیماران 195 نفر مبتلا به اختلال اسکیزوفرنی نوع پارانوئید و 114 نفر مبتلا به اختلال اسکیزوافکتیو نوع دوقطبی بوده اند. برای همه این بیماران آزمون معاینه مختصر روانی (MMSE) انجام شد و از آزمون های آماری به جهت تحلیل مقایسه ای نتایج بدست آمده در 6 حوزه عملکردی استفاده شد.
نتایج بدست آمده مبین آسیب شناختی بیشتر در بیماران مبتلا به اسکیزوفرنی پارانوئید بود که بیشترین ناتوانی به بخش مهارت های کلامی و حرکتی اختصاص داشت.
مهارت های کلامی و حرکتی در بیماران مبتلا به اسکیزوفرنی شدیدا تخریب می شود لذا در روند درمان توجه ویژه به این بخش از نارسایی های شناختی ضرورت دارد. حال آنکه بیماران مبتلا به اختلال اسکیزوافکتیو گرچه از تخریب مشخصی در حیطه توجه و محاسبه رنج می برند در مقایسه با بیماران اسکیزوفرن وضعیت شناختی مطلوب تری دارند. شاید این تفاوت تاییدی بر تفاوت سبب شناختی این دو اختلال باشد.