تاثیر تمرین های بلایومتریک و تقویتی بر قدرت عضله چهارسررانی دانشجویان دختر دانشگاه علوم پزشکی زاهدان

در توانبخشی به منظور افزایش عملکرد عضلات از انواع روش های تمرین درمانی استفاده شده است. عملکرد بهینه عضلات سبب بهبود فعالیت های عملکردی شده و در نتیجه این فعالیت ها در زمان کوتاه تر و همراه با کاهش سطح انرژی مصرفی انجام می شوند. هدف از این مطالعه بررسی تاثیر تمرین های پلایومتریک و تقویتی بر قدرت عضله چهارسررانی در دانشجویان دختر دانشگاه علوم پزشکی زاهدان بود.
این مطالعه تجربی در سال 1384 در زاهدان انجام شد. 36 دانشجوی دختر با میانگین سنی1.2±20 سال از بین دانشجویان دختر ساکن خوابگاه مجتمع دانشگاه علوم پزشکی زاهدان از طریق نمونه گیری در دسترس مورد مطالعه قرار گرفتند. آزمودنی ها به صورت تصادفی در دو گروه تمرین های پلایومتریک و مقاومتی قرار گرفتند. قدرت (کیلوگرم) عضله چهارسررانی این افراد قبل و بعد از 10جلسه تمرین با دینامومتر دستی اندازه گیری گردید. گروه اول تمرین های پلایومتریک را دریافت کرد. به گروه دوم تمرین های تقویتی داده شد. از آزمون های t زوج و t مستقل به ترتیب برای مقایسه نتایج قبل و بعد درمان درون گروهی و بین گروهی استفاده گردید.
قدرت عضله چهارسررانی در گروه تمرین های پلایومتریک از 3±12.1 به 3.8 ±14.7 (کیلوگرم) و در گروه تمرین های تقویتی از 3.1 ± 12.4 به 3.9 ± 14.9(کیلوگرم) افزایش یافت (P<0.0001). اختلاف معنا داری بین دو گروه بعد و قبل از انجام تمرین ها مشاهده نگردید. آزمون t مستقل نشان داد که اختلاف معنا داری بین تفاضل میانگین قدرت عضله چهارسررانی بین دو گروه وجود ندارد.
نتایج این مطالعه، بر خلاف دیدگاه های رایج، نشان داد که تفاوتی بین تمرین های پلایومتریک و قدرتی در افزایش قدرت عضله چهار سررانی وجود ندارد. هر دو نوع تمرین منجر به افزایش قدرت این عضله می شوند. بنابراین در تجویز تمرین برای پاتولوژی های زانو و اختلال قدرت عضله چهارسررانی، بر حسب شرایط بیمار، می توان یکی از این تمرین ها را استفاده کرد.