چگونگی راه اندازی اولین آزمون ساختاریافته عینی- بالینی روانپزشکی در ایران و میزان رضایت استادان، دستیاران و بیماران استانداردشده از آن

این بررسی با هدف بازبینی چگونگی راه اندازی نخستین تجربه آزمون ساختار یافته عینی- بالینی (OSCE) روانپزشکی و نیز بررسی میزان رضایتمندی از این شیوه در مقایسه با روش‎های رایج انجام آزمون‎های شفاهی روانپزشکی از سوی دستیاران، استادان و بیماران استانداردشده انجام شده است.
22 دستیار سال آخر روانپزشکی در نه ایستگاه با حضور هشت بیمار استانداردشده و یک ایستگاه جمع بندی ارزیابی شدند. زمان هر ایستگاه 12 دقیقه بود. در هر کدام از این ایستگاه ها دو ارزیاب به طور مستقل به ارزیابی دستیار بر پایه جدول های نمره دهی تعیین شده پرداختند. پس از آزمون از استادان، دستیاران و بیماران استانداردشده نظرسنجی شد. این نظرخواهی سه هفته بعد و بی درنگ پس از انجام آزمون دانش نامه تخصصی شفاهی از همین دستیاران انجام شد.
یافته ها: دستیاران زمان ایستگاه ها، اطلاعات ارایه شده پیش از آزمون و توانایی آزمون در برآورد توانمندی های دستیار را خوب توصیف کردند. 75% دستیاران رضایت خود را از حضور در چنین آزمونی ابراز داشتند. بیشتر دستیاران آزمون رایج دانش نامه شفاهی را خالی از جنبه های عدالت مندانه، عینیت و حتی شباهت به فضای واقعی بالینی گزارش کردند. استادان ارزیابی کننده نیز هدف های ایستگاه ها، زمان و عملکرد بیماران استانداردشده را خوب گزارش کردند. بیماران استانداردشده نیز تمایل خود را برای حضور دوباره در چنین تجربه ای ابراز نمودند.
برگزاری رضایت بخش و دقیق آزمون OSCE رضایت شرکت کنندگان (دستیاران)، ارزیاب‎ها (استادان) و بیماران استانداردشده را به دنبال دارد.