عامل دوگانه مقاومت و انتقال در بیماران با و بدون اختلال های شخصیت

این پژوهش با هدف بررسی آزمایشی عامل دوگانه مقاومت و انتقال در بیماران با اختلال های شخصیت و بدون آن انجام شده است.
در یک بررسی آزمایشی با اندازه گیری های مکرر 26 آزمودنی دارای اختلال های اضطرابی همراه با اختلال های شخصیت و 26 آزمودنی دارای اختلال های اضطرابی بدون اختلال های شخصیت به تصادف در دو زیرگروه 13 نفری آزمایشی و گواه گمارده شدند. در زیرگروه های آزمایشی، فشار به سمت تجربه احساس، روشن سازی و چالش با مقاومت طی سه جلسه 45 دقیقه ای، با فاصله زمانی یک هفته انجام شد؛ ولی در زیرگروه های دیگر چنین مداخله ای صورت نگرفت و درمانگر تنها شنونده احساسات بیمار بود. برای سنجش سبک های دفاعی بیمار، پرسش نامه سبک های دفاعی(DSQ) اجرا شد و میزان مقاومت و احساسات انتقالی آنها نیز به ترتیب توسط مقیاس های سنجش مقاومت (RAS) و انتقال (TAS) اندازه گیری شدند. تحلیل داده ها به کمک روش تحلیل اندازه های مکرر انجام شد.
نتایج نشان دادند که چالش با مقاومت، تشدید انتقال منفی را در پی داشت، ولی تفاوت معنی داری در انتقال مثبت و مقاومت ایجاد نکرد و این امر در گروه بیماران با اختلال های شخصیت شدیدتر بود.
در روش روان درمانی پویشی فشرده و کوتاه مدت، فشار به سمت تجربه احساس، روشن سازی دفاع ها و چالش با مقاومت، تشدید احساسات انتقالی را در پی دارد و تشدید احساسات انتقالی در بیماران با اختلال های شخصیت شدیدتر است. از این رو توجه به هر دو عامل مقاومت و انتقال در روان درمانی ضروری است. در غیر این صورت درمانگر و بیمار از دسترسی به مواد اساسی درمان محروم خواهند ماند و درمان منحرف خواهد شد. این امر به ویژه در بیماران با اختلال های شخصیت اهمیت دارد.