تعیین حساسیت ضد میکروبی و تشخیص ژنهای مقاومت به ونکومایسین در...

افزایش شیوع انتروکوک های مقاوم به ونکومایسین(VRE) در محیط های بهداشتی و غیر بهداشتی از جمله فاضلاب های شهری به یکی از مسائل مهم در حوزه بهداشت و درمان تبدیل شده است. در این مطالعه پس از جداسازی انتروکوک های مقاوم به ونکومایسین از فاضلاب و تعیین الگوی مقاومت ضد میکروبی، با استفاده از روش PCR وجود ژنهای vanA، vanB، vanC1 و vanC2/3 در سویه ها بررسی شد.
پس از نمونه برداری از فاضلاب و فیلتراسیون نمونه ها، ممبران های حاصله بر روی محیط های اختصاصی و حاوی آنتی بیوتیک قرار گرفته و انتروکوک های مقاوم به ونکومایسین خالص سازی گردید. سپس تست های بیوشیمیایی، آنتی بیوگرام و MIC سویه ها در مورد ونکومایسین و چندین آنتی بیوتیک دیگر انجام شد. در نهایت PCR جهت تشخیص ژنهای vanA، vanB، vanC1 و vanC2/3 انجام گرفت.
یافته های پژوهش: طبق نتایج، از بین سویه های VRE جدا شده، 53 کلنی بطور تصادفی خالص سازی گردید. با انجام تستهای بیوشیمیایی تمام ایزوله ها بعنوان انتروکوک فسیوم شناسایی شدند. نتایج حساسیت ضد میکروبی حاکی از وجود مقاومت چندگانه در سویه ها بود و 98 درصد سویه ها دارای مقاومت سطح بالا به ونکومایسین بودند. طبق نتایج PCR، بالاترین فرکانس، مربوط به ژن vanA (96درصد) بود و ژن vanB نیز در 15 درصد سویه ها وجود داشت. هیچیک از ژنهای vanC1 و vanC2/3 در سویه های مورد نظر یافت نشد.
نتیجه گیری نهایی: به سبب اینکه ژنهای مقاومت به ونکومایسین قابل انتقال بین باکتری ها و نیز بین باکتری ها و محیط بوده و مخازن محیطی می توانند در انتشار انتروکوک های با مقاومت آنتی بیوتیکی نقش داشته باشند از اینرو باید نسبت به نظارت دقیق تر بر سیستم دفع و تصفیه فاضلاب های شهری و حذف ارگانیسم های مقاوم از آن توجه بیشتری مبذول داشت. گفتنی است وضع قوانین بهداشتی در مورد استفاده محدودتر از ونکومایسین در حوزه های مختلف بهداشتی، درمانی و صنایع غذایی تاثیر بسزایی در کنترل شیوع مقاومت به این ارگانیسم خواهد داشت.