بررسی اثر درمانی ECT براختلالات مختلف خلقی در بیماران مراجعه کننده به مراکز روانپزشکی استان ایلام

با عنایت به اینکه ECT به عنوان درمان اصلی در اختلالات خلقی مورد استفاده قرار می گیرد و بررسی میزان تاثیر آن بر روی انواع مختلف سندرم های خلقی دارای اهمیت زیادی می باشد، لذا پژوهش حاضر با هدف بررسی اثر درمانی الکتروشوک (ECT) در بیماران بستری و سرپایی که با تشخیص افسردگی اساسی و دو قطبی I به مراکز روانپزشکی استان ایلام مراجعه کرده بودند انجام گرفت. این پژوهش یک مطالعه کار آزمایی بالینی بود که در طی سالهای 1379 تا 1381 بر روی 126بیمار در دو گروه 63 نفری که نیاز به ECT داشتند انجام گرفت. نمونه گیری به شیوه در دسترس انجام گرفت. تشخیص بیماران بوسیله مصاحبه بالینی ساخت یافته و بر اساس ملاک های DSM IV صورت گرفت. برای سنجش میزان پاسخ به درمان علاوه بر مصاحبه، پرسشنامه BPRSقبل و بعد از درمان تکمیل شد. متغیر اصلی این مطالعه میزان پاسخ به درمان بود. داده ها با استفاده از آزمون آماری t، خی دو و فیشر مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته های پژوهش: نتایج نشان داد که پاسخ خوب به درمان با ECT در بیماران دارای افسردگی اساسی 76 درصد و در بیماران با اختلال دو قطبی I، 54 درصد میباشد که از نظر آماری تفاوت معنی داری داشت(013/0p=). ولی میزان عدم پاسخ یا پاسخ ضعیف در هر دو گروه تفاوت معنی داری را نشان نداد) 05/0p>).
نتیجه گیری نهائی: با وجودی که تعداد جلسات درمانی در هر دو گروه تقریبا یکسان بود، پاسخ درمانی به ECT در بیماران افسردگی اساسی بهتر از اختلال دو قطبی I بود ولی میزان مقاومت به درمان یا پاسخ ضعیف در هر دو گروه یکسان بود.