تاثیر مکمل یاری آهن وروی به تنهایی و همراه با هم بر رتینول پلاسما در کودکان دبستانی

کمبود ریزمغذی ها یکی از مهمترین مشکلات بهداشتی جهان است. در بین ریزمغذی ها کمبود آهن و روی شیوع بیشتری داشته و تداخل این دو ماده معدنی با ویتامین آاز اهمیت زیادی برخوردار است. هدف ازاین مطالعه مقایسه تاثیر مکمل یاری آهن و روی به تنهایی و همراه باهم بر وضعیت ویتامین آدر کودکان ابتدایی است.
در این مطالعه که بصورت کارآزمایی بالینی دو سوکور انجام گرفت، 81 دانش آموزپایه پنجم ابتدائی شهر خرم آباد به سه گروه تقسیم شدند. گروه اول مکمل آهن(20 میلی گرم آهن در روز)، گروه دوم مکمل روی(20 میلی گرم روی در روز) و گروه سوم مکمل آهن+ روی(20 میلی گرم آهن+20 میلی گرم روی) را به مدت 4 ماه دریافت نمودند. در آغاز و پایان مداخله رتینول پلاسما با روش HPLC اندازه گیری شد. داده ها با استفاده از برنامه نرم افزاری SPSS نسخه 5/11 تجزیه و تحلیل شدند. از آزمونهای ANOVA برای مقایسه میانگین بین گروه ها و تی تست دوتایی برای مقایسه قبل و بعد از مداخله استفاده شد. در مورد فریتین پلاسما با توجه به اینکه توزیع غیر نرمال بود، از آزمون کروسکال والیس برای مقایسه استفاده شد.
تغییرات رتینول پلاسما در گروه های دریافت کننده آهن به تنهایی، روی به تنهایی و توام آنها به ترتیب 2/0±1/0-،1/0±1/0-،1/0±1/0- میکرومول بر لیتر بود. این تغییرات به تفکیک جنس و به ترتیب دختر و پسر در گروه آهن2/0±18/0- و 1/0±03/0-، روی 1/0±1/0- و 09/0±08/0-، آهن+روی 2/0±14/0- و 1/0±06/0- میکرومول بر لیتر بود. تفکیک گروه ها بر اساس کمبود یا کفایت روی اولیه تاثیری بر نتایج نداشت.
رتینول پلاسما در هر سه گروه کاهش یافت. با توجه به اهمیت و نقش مهمی که رتینول در بدن بر عهده دارد پیشنهاد می شود در برنامه های مکمل یاری وضعیت ویتامین آنیز در نظر گرفته شود.