کوی ها و کرپ ها

زردشت، پیامبر ایران باستان که احتمالا در آغاز هزاره ی اول قبل از میلاد زندگی می کرده است، دینی را رواج داد که اکنون به دین زردشتی (مزدیسنی) معروف است. بر اساس حقیقت دین زردشت، هرمزد ذات ازلی است و از ازلیت اهریمن سخن به میان نیامده است. براین اساس باید گفت هر دو از یک ذات هستند، اما هرمزد مظهر رحمت و لطف و اهریمن مظهر قهر است.
آیین زردشت بر پایه ی رفتار نیک، اندیشه ی نیک و کردار نیک استوار است. فرد با ایمان وظیفه دارد از اهورا مزدا اطاعت کند و با اهریمنان و دیویسنان مبارزه نماید، زیرا رسیدن به پیروزی جهانی نیکی بر بدی اساس دین زردشت است.
زردشت پس از آن که آیین خود را ابلاغ کرد، با مخالفت هایی از درون جامعه ی آریایی روبه رو شد. به استناد گاهان دو گروه اصلی مخالفان وی، کوی هاKavi)) و کرپ ها (Karap) بودند. با توجه به منابع پهلوی زردشتی، به ویژه دینکرد و گزیده های زاد سپرم این دو گروه از بدو تولد زردشت، درصدد بودند که او را از بین ببرند، ولی هر بار ناکام می شدند.
کی نیز لقب پادشاهانی است که از کی قباد شروع می شود و به کیانیان معروف هستند. دوره ی فرمانروایی کی گشتاسپ آخرین پادشاهان کیانی، مصادف با ظهور زردشت است. گشتاسپ به رغم مخالفت های کوی ها و کرپ ها آیین زردشت را پذیرفت، و بدین سبب در گاهان از او به نیکی یاد شده است.
به طور کلی، کوی به مفهوم امیر، پادشاه و فرمانده است و کرپ به معنی روحانی و کسی که امور آیینی را انجام می دهد. یکی دانستن این دو لقب به نظر نمی تواند قابل قبول باشد.