مقایسه اثر بخشی داروی زناپاکس با آنتی لنفوسیت گلبولین در جلوگیری از رد پیوند در گیرندگان کلیه که از نظر ایمونولوژیکی در گروه پرخطر هستند

در این مطالعه ما به بررسی اثر حمایتی داروی زناپاکس در مقایسه با داروی آنتی لنفوسیت گلبولین (ALG) در بیماران پیوند کلیه که از نظر ایمونولوژیک در گروه پرخطر هستند، پرداخته ایم.
25 بیمار با نارسایی مرحله انتهایی کلیه (ESRD) که برای بار دوم تحت عمل پیوند کلیه قرار گرفته اند و از نظر وضعیت سیستم ایمنی در گروه بیماران با ریسک بالا شناخته می شوند، به دو گروه تقسیم شدند. در گروه اول 11 بیمار تحت درمان با زناپاکس و در گروه دوم، 14 بیمار روی پروتکل درمانی آنتی لنفوسیت گلبولین (ALG) قرار گرفتند. رژیم دارویی تضعیف کننده دستگاه ایمنی در تمامی بیماران شامل سیکلوسپورین (ساندیمون)، پردنیزولون و مایکوفنولیت موفتیل بوده همه بیماران یک سال پس از پیوند مورد بررسی قرار گرفتند. در این مطالعه سن، جنس و سایر مولفه های دموگرافیک در گیرندگان با دهندگان کلیه قابل مقایسه بوده علت نارسایی مزمن کلیه و وضعیت سیستم ایمنی (PRA) نیز در دو گروه تفاوتی نداشت. تمامی بیماران برای بار دوم بود که مورد پیوند کلیه قرار می گرفتند و تمامی کلیه های پیوندی از دهنده های زنده غیر خویشاوند تامین شده بودند.
در طول یک سال پیگیری بعد از پیوند، حملات پس زدگی حاد در گروه اول که زناپاکس گرفته بودند 2 مورد و در گروه دوم که آنتی لنفوسیت گلبولین گرفته بودند در 8 بیمار دیده شد (04/0 P=). از نظر میزان بروز نکروز حاد توبولی (ATN) در بین دو گروه اختلاف معنی داری وجود نداشت. میزان بقا یک ساله پیوند در گروه زناپاکس 100 درصد و در گروه آنتی لنفوسیت گلبولین 7/68 درصد بود (05/0 P=). کم خونی در گروه زناپاکس در یک مورد و در گروه ALG در 5 بیمار مشاهده گردید (04/0 P=). لکوپنی و ترومبوسیتوپنی در گروه زناپاکس مشاهده نشد، در صورتی که این عوارض در 5 بیمار از گروه ALG مشاهده شد (02/0 P=، 007/0 P=). از نظر ابتلا به عفونت با سیتومگالوویروس نیز در بین دو گروه اختلاف معنی داری وجود نداشت.
این مطالعه پیشنهاد می کند که پروفیلاکسی با زناپاکس در بیماران با ریسک بالای ایمونولوژیک پیوند کلیه در مقایسه با آنتی لنفوسیت گلبولین نه تنها با کاهش حملات پس زدگی، باعث بهبود بقای پیوند کلیه می شود بلکه با عوارض کمتری نیز همراه می باشد.